“ภายใต้ดวงอาทิตย์นี้ ไม่มีสิ่งใดที่ตำรวจไทยทำไม่ได้“ วลีเด็ดของ พล.ต.อ.เผ่า ศรียานนท์ อดีตอธิบดีกรมตำรวจยังถูกนำมาใช้พูดประชดประชันถึงยุคปัจจุบัน
เช่นเดียวกับที่หลายคนมักพูดเสมอ
“ไม่มีอาชญากรรรมใดไม่ทิ้งร่องรอย”
แต่โลกไม่ได้สวยงามเสมอ
ย้อนกลับไปเมื่อวันที่ 14 มิถุนายน 2539 พ.ต.ท.มนูญ กัลยาวิสุทธิ์ สารวัตรสืบสวน สถานีตำรวจภูธรอำเภอเมืองอ่างทอง ถูกยิงเสียชีวิตขณะเข้าจับกุมมือปืนรับจ้างรายสำคัญที่วัดกลาง หมู่ 6 ตำบลหัวไผ่ อำเภอเมืองอ่างทอง
ศาลจังหวัดอ่างทองเปลี่ยนหมายจับใหม่เป็นเลขที่ 66/ 2545 ลงวันที่ 14 มิถุนายน 2545 ให้จับกุม นายสมพิศ แสงหิรัญ มือปืนฉายา “ป๊อกวัง” ประวัติฆ่าโชกโชน
มันเคยถูกขึ้นบัญชีดำลำดับ 7 ตามล่าตัวของกองบังคับการปราบปราม
ทุกวันนี้ผ่านเกินกว่า 20 ปี หมายจับหมดอายุความยังไม่เห็นแม้เงา
อีกรายนักฆ่าลำดับ 1 ของสำนักงานตำรวจแห่งชาติ “จ่าบึ๋ง–ส.อ.บุณย์ตรี มุสะกะ” มีประวัตอุ้มฆ่า นายเชิดชัย พิกุลสวัสดิ์ ผู้จัดการฝ่ายตรวจสอบบัญชี บริษัทน้ำมันเอ็มพี ปิโตรเลียม จำกัด สาขานครหลวง จังหวัดพระนครศรีอยุธยา พร้อม นายประหยัด จึงตรงศักดิ์ คนขับรถส่วนตัว ชิงเงินสดไป 57 ล้านบาท
ก่อนนำศพเหยื่อทั้งคู่ไปทิ้งกลางทุ่งนา เขตอำเภอโพธิ์ทอง จังหวัดอ่างทอง เมื่อวันที่ 1 มีนาคม 2545
ตัวมันเปิดปฐมบท “นักฆ่าพระกาฬ” เป็นอดีตทหารสังกัดกองพลทหารม้าที่ 2 รักษาพระองค์ สนามเป้ารับจ้างยิง เสี่ยประวิทย์ รัตติวัธน์ เจ้าของธุรกิจก่อสร้างชื่อดังคู่กันนายพลตำรวจระดับสูง เมื่อสายวันที่ 3 มกราคม 2544 บริเวณซอยแสนสบายที่เชื่อมระหว่างถนนสุขุมวิทกับพระราม 4 แขวงคลองตัน เขตคลองเตย กรุงเทพมหานคร
ได้รับการประกันตัวแล้วหลบหนี
ลอยนวลไปก่อคดีอำมหิตเมืองกรุงเก่า
ปัจจุบันยังไม่เห็น “แม้เงา” เช่นกัน
รายสุดท้ายอุกอาจยิง พ.ต.อ.ประพนธ์ แกลโกศล รองผู้บังคับการตำรวจนครบาล 9 ตายคาเครื่องแบบพร้อม ด.ต.บรรจง เกตุมณี และ น.ส.ศิริพร นุตาดี บริเวณหน้าบ้านเลขที่ 45/513 หลังห้างสรรพสินค้าเซ็นทรัล พระราม 2 แขวงบางขุนเทียน กรุงเทพมหานคร เมื่อวันที่ 22 พฤษภาคม 2550
เป็นข่าวโด่งดังครึกโครม
นายตำรวจคนดังจบโรงเรียนนายร้อยตำรวจรุ่น 30 “ลูบคม” เพื่อนร่วมรุ่นล้วนเป็นมือปราบ อาทิ พล.ต.อ.อัศวิน ขวัญเมือง พล.ต.ท.สฤษฎ์ชัย เอนกเวียง พล.ต.ท.คำรณวิทย์ ธูปกระจ่าง พล.ต.ต.ปรีชา ธิมามนตรี
แต่ นายมนตรี หรือ อู๊ด แสนคำ มือปืนใจเหี้ยมไม่สนใจตำรวจยศ พ.ต.อ.ในเครื่องแบบยังหนีลอยนวล
ทิ้งหมายจับคาไว้จะใกล้หมดอายุความ
ไม่นับรวม “ชัยขาว” พี่ชายผู้กว้างขวางในแวดวงเมืองใหญ่อีสานใต้ที่เคยถูกขึ้นบัญดำ “ล่าตามหมาย”
ทุกวันนี้หายล่องหนไม่เห็นแม้เงาเหมือนกัน
