ตำรวจจะปราศจากอำนาจการเมืองได้จริงแค่ไหน
คณะกรรมการปฏิรูปตำรวจอวดภูมิกันแต่ละสมัยมักเอามาเป็นข้ออ้าง “โลกสวย” ทั้งที่แนวคิด “ห่วยบรม” สร้างความรู้สึกพะอืดพะอมไร้ความจริง
ตราบใดที่การแต่งตั้งโยกย้ายระดับ “นายพล” ยังมี “คนการเมือง” ผู้กุมอำนาจนั่งหัวโต๊ะพิจารณา
คณะกรรมการข้าราชการตำรวจเป็นแค่ “ตรายาง” ประทับผ่านความชอบธรรม
บ่ายวันนี้ ไม่ต่างจาก “หนังม้วนเดิม” ที่เป็น “ฉากเก่า” แค่เปลี่ยนเอา “ตัวละครหน้าใหม่” มาขึ้นเวทีเปิดกล้องฉายแสงการแสดงแต่ละบทใหม่
“ใบสั่ง”จากขั้วอำนาจวัดพลัง “นายเหนือนาย” ผลสุดท้ายย่อมผ่านพ้นไปตามครรลอง แต่อาจไม่คลองธรรม เมื่อเลือกทิ้งชะตากรรม “คนทำงาน” ที่ไม่มีปากเสียงของผู้เป็นนายหนุนส่ง
มันยังคงวนเวียนทำลายขวัญกำลังใจ
เมื่อถนนแทบทุกสายถูกบังคับให้ “วิ่งเต้น” เข้าหาจุดหมายจากนาย “ผู้กุมอำนาจ” เบ็ดเสร็จในการแต่งตั้งโยกย้าย
เวียนว่ายเป็นวังวนของ “กฎชีวิต” ข้าราชการในเครื่องแบบสีกากี
ทำคุณงามความดี ไม่มีความหมายเท่าต้องมี “ตราตั้ง” จากผู้หลักผู้ใหญ่การันตี ทว่าหนีไม่พ้นคิว
คิวของ “คนข้างขา” และวาจาสอพลอ
กฎเหล็กเป็นเพียง “บันไดเหล็ก” สกัดกั้น “ขานอกรั้ว” ทำหน้าที่สร้างความหวาดกลัวแก่โจรผู้ร้ายที่ “นายบางคน” ไม่ยอมให้ใส่ปลอกคอ ล่อเลี้ยงไว้หลอกใช้ปกป้องเก้าอี้อำนาจของตัวเอง
อลวน-อลเวงเป็นนาฏกรรมไม่มีสิ้นสุด
คนเก่าจากไป คนใหม่ผ่านมา กี่ยุคสมัยก็ไม่ยอม “ตีค่า” ให้ราคาคนทำงาน
สร้างความเจ็บปวดเกือบทุกครั้งที่เข้าสู่ฤดูกาลแต่งตั้งโยกย้าย แม้จะมีหลายรายก้าวเลื่อนสู่ตำแหน่งที่ได้แบ่งความชอบธรรมบ้างบางส่วน
บ่ายวันนี้ วันที่ 27 กันยายน ย่อมหนีไม่พ้น “วลีติดปาก” ของคนมีอำนาจทางการเมือง
ว่าด้วยความเหมาะสม
“ไม่มีการวิ่งเต้น ไม่มีการซื้อขายตำแหน่ง”
แบ่งเก้าอี้ลงเอยด้วยดี แบบไม่มีการเกาะโต๊ะ !!!
