มีสาระดีเกี่ยวกับมุมคิดของ พล.ต.ต.ต่อศักดิ์ สุขวิมล ผู้บังคับการตำรวจมหาดเล็กราชวัลลภรักษาพระองค์ 904 ระบายความรู้สึกในสัจธรรมของชีวิตผู้พิทักษ์สันติราษฎร์สะท้อนความจริงในองค์กรสีกากีที่ “บางคน” มักชิงดีชิงเด่น
ขออนุญาตนำมาแชร์ต่อกัน
เจ้าตัวว่า ที่สุดคือ” ชิงความว่างเปล่า ”
จงมีเพื่อนพ้องน้องพี่ให้เยอะๆ
อย่ามีลูกน้องให้มี แต่พี่ ๆ น้อง ๆ
เพราะการเป็นตำรวจจะทำให้คุณมีโอกาส รู้ระดับความโลภ โกรธ หลงของตัวเอง
คุณจะได้รู้จักตัวเองว่า คุณมีความ “อยากได้ อยากมี อยากเป็น” มากแค่ไหน
“เวลาที่คุณผิดหวังไม่ได้เลื่อนตำแหน่ง เวลามีใครมาแย่งตำแหน่งของคุณ เวลามีใครมาใส่ร้ายป้ายสีคุณ เพื่อเตะคุณออกจากตำแหน่ง คุณสามารถระงับความโกรธได้หรือไม่”
หรือเวลาที่คุณอยู่ในตำแหน่งที่มีผลประโยชน์ มีคนห้อมล้อมเอาใจ คุณยังมีความยินดีปรีดาและติดอยู่ในสิ่งยั่วยวนเหล่านี้มากน้อยเพียงใด
ได้รู้จักสัจธรรมของชีวิต
ในเรื่อง “มียศ เสื่อมยศ มีลาภ เสื่อมลาภ” เพราะเวลาที่คุณอยู่ในราชการ กับตอนที่คุณพ้นจากราชการไปแล้ว มันเป็นคนละเรื่องกันเลย ผู้คนหรือลูกน้องที่เคยล้อมหน้าล้อมหลังจะหายไป คนที่เคยโทรมาคุย คนที่เคยเอาอะไรมาให้ หรือแม้กระทั่งคนที่เคยยกมือไหว้จะลดน้อยลงอย่างน่าใจหาย
และการหายไม่ใช่ค่อยๆ หาย แต่เป็นการหายวับไปกับตา คุณจะทำใจได้หรือเปล่า
สุดท้ายการเป็นตำรวจจะได้พบกับ ความไม่เที่ยงแท้ ของสรรพสิ่ง ซึ่งรวมถึงตำแหน่งหน้าที่ราชการของคุณด้วย
ตำแหน่งที่คุณอยู่ไม่ว่าจะดีแค่ไหน ยิ่งใหญ่เพียงใด คุณก็ไม่มีโอกาสได้อยู่ ในตำแหน่งนั้นตลอดไป
ต้องมีคนหมุนเวียนสลับสับเปลี่ยนมาครอบครองทดแทนอยู่เสมอ
คุณเป็นเพียงคนที่ผ่านมาแล้วก็ผ่านไป
“ต่างแต่เพียงว่า จะผ่านไปอย่าง ให้คนเขาสรรเสริญ ชื่นชม หรือผ่านไปอย่างคนที่ไม่มี อะไรน่าจดจำ แถมเวลา นึกถึงทีไร ก็ขนลุกขนพอง ด้วยความรังเกียจทุกครั้ง”
ตำรวจคนใดที่อาศัยโอกาสดังกล่าวนี้ พัฒนาจิตใจของตนเองอย่างต่อเนื่องและสม่ำเสมอ ในที่สุดแล้วก็จะทำให้ตำรวจคนนั้นพ้นทุกข์ พ้นร้อน พ้นเวร พ้นกรรมไป
อย่างที่คนอาชีพอื่น ๆ ต้องเฝ้ามองด้วยความอิจฉา
แต่ถ้าตำรวจคนใดที่ยังคิดไม่ได้ ก็ขอให้รีบ “ตื่นรู้” เสียตั้งแต่บัดนี้ เพื่ออนาคตที่สดใสของท่าน
ทั้งในชาตินี้ ชาติหน้า และชาติต่อ ๆ ไป
