มีนิทานปรัมปราของนายพลตำรวจวัยเกษียณท่านหนึ่งมาเล่าสู่กันฟัง
เป็นเรื่อง “ตำรวจในเมืองกะลา” อาณาจักรสมมติที่อยู่ท่ามกลางความมั่งคั่งและแร้นแค้นผสมปนเปกันในสังคม
ตำรวจเมืองนี้ได้ “ผู้มีอำนาจ” ละโมบโลภมากเข้ามาเป็นประธานคุมงานบริหารเบ็ดเสร็จ ก่อนจัดการเปลี่ยนแปลงองค์กร
เนรมิตให้เป็น “ห้างสรรพสินค้า”
ไว้ต้อนรับสมาชิกรายเดือน และแขกที่มี “บัตรวีไอพี (ตั๋ว)”
พวกเหล่านี้จะได้สิทธิพิเศษจับจ่ายเลือก “ซื้อเก้าอี้” ตามใจชอบ คิดตามสนนราคาสูงลิบลิ่วอยู่ที่ลูกค้าท่านใดมีความกระหายอยากได้มากน้อยแค่ไหน
ถ้าเลือกของดี “นั่งกินหรูอยู่สบาย” ก็แพงมากหน่อย ลดหลั่นกันตามสภาพเบาะที่หุ้มความพึงพอใจมานำเสนอลูกค้าคนสำคัญ
หลายคนอิ่มหมีพีมันถือ “บัตรวีไอพี (ตั๋ว)” ดาหน้าเข้าจับจ่ายประมูลราคาค่าเก้าอี้แข่งกันอย่างดุเดือด
บางคนมี “บัตรวีไอพี(ตั๋ว) ยังไม่ใหญ่พอ ต้องเหน็บ “กระสุนเงิน” เพื่อเพิ่มสิทธิแลกซื้อมากกว่าสมาชิกทั่วไปที่ยอมผ่อนจ่ายรายเดือนจนถึงรายปี
เป็นนโยบายหลักของผู้มีอำนาจเปรียบดั่งประธานบริษัทคุมห้างสรรพสินค้า “เก้าอี้สีกากี” ของ ตำรวจเมืองกะลา มาตลอดหลายปี
“นายห้าง” ถึงจะเป็น “ลูกหม้อ” อยู่มานานจำต้องเอาอกเอาใจ ท่านประธานใหญ่ หากไม่สนองนโยบายการบริหารห้างมีหวังตัวเองต้องกระเด็นเปลี่ยนหน้าที่
เจ้าของเก้าอี้ตัวเก่าจำนวนไม่น้อยรู้สึกหดหู่ถอดใจอยากทิ้งเก้าอี้อำลาชีวิตเหม็นเน่าในองค์กรไปอยู่เหย้าเฝ้าเรือนเลี้ยงหลานก่อนปลดระวาง แต่มักโดนทัดทานจากผู้อาวุโสรุ่นดึกดำบรรพ์ที่เห็นความเปลี่ยนแปลงของสำนักหนักไปทางธุรกิจการค้า
“ถ้าลื้อทิ้งเก้าอี้” ผู้เฒ่าหัวเก่าว่า “มันก็เอาเก้าอี้ของลื้อไปเร่ประมูลขายได้เงินเข้ากระเป๋าอีก”
ส่วนกลุ่มแร้นแค้นไม่ได้มีชีวิตมั่งคั่ง ไม่มีเวลาพะเน้าพะนอเอาใจผู้ใหญ่ช่วยหาใครจัด บัตรวีไอพี (ตั๋ว) เดินจับจ่ายเก้าอี้ในห้าง ด้วยเพราะไม่ยอมปล่อยวางกับงานที่รัก
พวกนี้จะถูกประธานมองเป็น “ขยะที่ไม่มีราคา”
“ทั้งที่พวกเขาเป็นขยะที่มีชีวิต มีลมหายใจ มีลูกเมียและครอบครัวต้องดูแล” เจ้าของนิทานปรัมปราว่า “กลับโดนทอดทิ้งอย่างเลือดเย็น”
ขยะมีชีวิตเหล่านี้แตกกระสานซานเซนไปตามพื้นที่ห่างไกลจากลูกเมียเข้าสู่ภาวะ “บ้านแตก” มีหยากไย่เกาะเก้าอี้ตัวเก่าใกล้เวลาผุผัง เพราะมัวนั่งก้มหน้าทำแต่งาน
ไม่มีโอกาสเปลี่ยนเก้าอี้ตัวใหม่ตามใจปรารถนา
ทั้งหมดล้วนเป็นชะตากรรมของ “ตำรวจในเมืองกะลา” ที่ตีราคาค่าของ “เนื้อเงิน” มากกว่าราคาค่าของ “เนื้อคนทำงาน”
เพียงเพื่อเอามาบริการสมาชิกและแขกที่มี “บัตรวีไอพี (ตั๋ว)”
