กลายเป็นภาพความประทับใจสุดซึ้งระหว่างพ่อกับลูกในโลกออนไลน์ในหน้าเฟซบุ๊กไปแล้ว
เมื่อบัณฑิตสาวจุฬาฯ น้ำตาอาบแก้มก้มลงกราบแทบเท้าบิดาในวันรับพระราชทานปริญญาที่รั้วจามจุรี ก่อนผู้พ่อที่เป็นนายพันตำรวจเอกจะจูบหน้าผากลูกแล้วดึงเข้ามาสวมกอดแนบอกแสดงความยินดี
“ลูกปลา”สลิล ปัญญางาม ยิ้มในความภาคภูมิใจวันนั้น
“ถ้าไม่มีคุณพ่อก็ไม่มีวันนี้” เธอบอก
“คุณพ่อเลี้ยงมาตั้งแต่เด็ก หลังคุณแม่แยกทางไป มีอยู่ช่วงตอนคุณแม่เพิ่งไป จำได้ว่า กินก๋วยเตี๋ยวชามนึง มีพี่ชายนั่งด้วย คุณพ่อเอาชิ้นให้ลูก ๆ กิน ส่วนตัวเองกินแต่เส้น มันเป็นภาพความผูกพันที่อยู่ด้วยกันมา พอวันรับปริญญาไม่รู้จะทำยังไง จะตอบแทนยังไง เลยตรงเข้ากราบเท้าคุณพ่อ เหมือนขอบคุณ อยากให้คุณพ่อรู้ว่า หนูรักคุณพ่อนะ”บัณฑิตสาวระบายความรู้สึก
เธอเป็นลูกคนที่สองของ พ.ต.อ.ฐิติพันธุ์ ปัญญางาม อดีตผู้กำกับกลุ่มงานสัตวแพทย์และสัตวบาล กองกำกับการสายตรวจและปฏิบัติการพิเศษ วัยเด็กเรียนชั้นประถมโรงเรียนสาธิตมหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ ประสานมิตร ก่อนไปต่อมัธยมโรงเรียนสาธิตมหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ ปทุมวัน มีความฝันอยากเป็นสัตวแพทย์เหมือนพ่อ แต่ตัวเองเรียนไม่เก่งเข้าสายวิทย์ไม่ได้ ต้องไปเรียนศิลป์-ภาษา ทว่ายังดิ้นรนไปเรียนพิเศษเพิ่มข้างนอก เพราะหวังจะเอ็นทรานซ์เข้าสัตวแพทย์ ปรากฏว่า สอบติด หลักสูตรพิเศษ มหาวิทยาลัยขอนแก่น สุดท้ายล้มเลิกความตั้งใจ เพราะระยะทางไกล ไม่อยากไป
ลูกปลาให้เหตุผลว่า เห็นพ่อรักษาสัตว์มาตั้งแต่เด็ก พ่อรักษาสัตว์เยอะมาก สมัยก่อนอนุญาตให้เลี้ยงเสือ เลี้ยงสัตว์แปลก ๆ ได้ พ่อก็เลี้ยงไว้ที่คลินิกอยู่แถวพัฒนาการ ทำให้เราผูกพันและรักสัตว์ แต่ที่บ้านเลี้ยงแค่นกกระตั้ว เคยเลี้ยงกระต่าย แต่ก็ถูกสุนัขกัดตาย ส่วนสุนัขไม่อยากเลี้ยง เพราะมันอายุสั้น ทำใจไม่ค่อยได้ นกกระตั้วอายุประมาณ 90 ปี แก่กว่าคนอีก ถ้ามันไม่บินหนีไปเสียก่อนก็จะอยู่กับเรานานเด็ก ๆ ก็ช่วยพ่อตอนผ่าตัด คอยหยิบอุปกรณ์ เรียนรู้จนผูกพัน ชอบที่ได้ช่วยเหลือรักษาสัตว์ พ่อเปิดคลินิกรักษาสัตว์ทุกชนิด ใครไม่มีเงินพาสัตว์มารักษาก็จะรักษาให้ฟรี เหมือนทำบุญไปในตัว
เธอว่า ตอนแรกผิดหวังที่ไม่ได้เรียนสัตวแพทย์เหมือนกัน แต่ก็ยังคงไปคลินิกพ่อบ่อย ๆ พอเห็นสัตว์ตาย สุนัขตาย เพราะเรารักษามันไม่ได้ คิดดูแล้วก็ดีเหมือนกันที่ไม่ได้เรียนทางนี้โดยตรง เพราะเราต้องทำใจไม่ได้แน่ เลยอาศัยดูพ่อรักษาอย่างเดียวดีกว่า ก่อนหันไปเลือกเรียนเศรษฐศาสตร์ เพราะอยากเรียนคณะที่สายศิลป์เรียนไม่ได้ เนื่องจากลูกพี่ลูกน้องจบสายวิทย์กันหมด เราเป็นคนเดียวที่เรียนสายศิลป์ มีความรู้สึกเหมือนจะโดนดูถูกว่า ไม่เก่ง จำเป็นต้องพิสูจน์ตัวเอง
ในที่สุด ลูกปลาใช้เวลา 4 ปี คว้าปริญญาตรีเศรษฐศาสตรบัณฑิตมาให้พ่อชื่นชม แถมมีโครงการเตรียมไปเรียนต่อปริญญาโทเกี่ยวกับการวิเคราะห์ตลาดหุ้น ที่ประเทศอังกฤษในไม่กี่เดือนข้างหน้า ตามที่ผู้พ่อวางรากฐานไว้
บัณฑิตสาวถ่ายทอดเรื่องราวของพ่อว่า จบสัตวแพทย์ จุฬาฯ ไปต่อนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยรามคำแหง เพราะตอนนั้น พ่อไม่อยากทำงานตามฟาร์ม เพราะเลี้ยงสัตว์แล้วต้องฆ่า เลยเลือกเป็นตำรวจม้า ได้รักษาสัตว์ อยากช่วยเหลือสัตว์ ไต่เต้าจนได้เป็นผู้กำกับ คราวนี้ได้ดูแลทั้งม้า และหมาตำรวจ “หนูผูกพันกับคุณพ่อมาก คุณพ่อเลี้ยงมาลำพัง หลังคุณแม่เลิกรากับคุณพ่อ เวลาคุณพ่อไปเข้าเวรก็จะติดรถไปด้วย ไปนอนรอในรถบ้าง สมัยนั้นตำรวจม้า ยังอยู่ซอยโปโล บ่อนไก่ ตอนหลังมารวมหมาไปด้วย เลยเพิ่มภาระไปดูแลหมาวัน ม้าวัน เห็นพ่อรู้สึกเหนื่อยแทน ขับรถเยอะมาก ต้องไปกองกำกับตำรวจม้าที่บางบอนแล้วกลับมาทำคลินิกตอนเย็นอีก แต่หนูก็ภูมิใจในตัวพ่อมาก”
ลูกสาวคนสวยของผู้กำกับสัตวบาลบอกว่า พ่อจะสอนอะไรเยอะมาก ย้ำเสมอให้เป็นคนกตัญญู สอนให้รักสัตว์ อดทน ใจเย็น จะสอนตลอดว่า ถ้าเราเป็นคนอดทนก็จะสามารถชนะคนอื่นได้ เมื่อก่อนเราเป็นคนไม่เก่ง เรียนแย่มาก ตกทั้งเลข ทั้งภาษาอังกฤษ ไปเรียนพิเศษเพิ่มยังไงก็ยังไม่เก่งอยู่ดี วิชาเดียวที่ทำได้คือ ชีวะ เพราะชอบอยู่แล้ว แต่วิชาอื่นไม่ได้เรื่องเลย พ่อก็เล่าว่า เด็ก ๆ พ่อก็เป็น แต่จะบอกว่า คนเรา ถ้าคนอื่นทำหนึ่งจะได้หนึ่ง บางทีเราอาจต้องทำเป็นสิบ เป็นร้อยเพื่อจะได้หนึ่ง มันต้องพยายาม
“ทุกวันนี้ก็ถือว่า ประสบความสำเร็จก้าวหนึ่ง ได้ปริญญาตรีมาฝากคุณพ่อ ซึ่งคุณพ่อบอกว่า มันแค่เพิ่งเริ่มต้น ยังอีกไกล”สาวยอดกตัญญูยิ้มไม่หุบ
