“ใบโมก”ปวิชยา เหมพัฒน์ ลูกสาว พ.ต.ท.ธราดล เหมพัฒน์ รองผู้กำกับการ (สอบสวน) กองกำกับการ 6 กองบังคับการปราบปราม เพิ่งจบชั้นมัธยม 6 โรงเรียนวัฒนาวิทยาลัยมาหมาด ๆ กำลังรอเข้าเรียนคณะสังคมสงเคราะห์ หลักสูตรอินเตอร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์
เธอเกิดโรงพยาบาลวชิรพยาบาล เป็นลูกคนที่ 2 ของบ้าน มีพี่ชายคนโตกำลังเรียนอยู่คณะวารสารศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ เริ่มต้นวัยเรียนเข้าอนุบาลโรงเรียนวัฒนาวิทยาลัยยาวกระทั่งจบชั้นมัธยมปลาย
ตอนเรียนอยู่ชั้นมัธยม 5 ยังเข้าโครงการแลกเปลี่ยนไปเรียนอยู่ที่รัฐเท็กซัส ประเทศสหรัฐอเมริกา สัมผัสชีวิตนักเรียนไฮสคูลในต่างแดนพบแตกต่างจากการศึกษาเมืองไทยอยู่ไม่น้อย เมื่อเน้นไปที่กีฬาและกิจกรรมมากกว่าหมกตัวอยู่แต่ในห้องเรียน
ใบโมกมีความฝันอยากรับราชการเป็นนักการทูต แม้จะสอบติดคณะรัฐศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์แล้ว ยังรอลุ้นเข้าเรียนคณะรัฐศาสตร์ เพื่อปูทางความฝันไปทำงานด้านการทูต เป็นผู้ช่วยทูต
เมื่อถามถึงความสัมพันธ์พ่อลูก เด็กสาวเล่าว่า รู้ว่าพ่อเป็นตำรวจตั้งแต่จำความได้ เห็นพ่อทำงานหนักมาตลอด พอโตขึ้นมักจะเห็นพ่อในทีวี เพื่อนก็แซวว่า พ่อเราหรือเปล่า ยอมรับว่า พ่อทำงานเป็นหลัก แต่จะแบ่งเวลาให้ครอบครัวตอนวันศุกร์ ต่อเนื่องวันหยุดเสาร์ อาทิตย์ เป็นเวลาที่จะมานั่งทานข้าวด้วยกัน
“ส่วนมากวันศุกร์ คุณพ่อจะพาทานข้าวตอนเย็นด้วยกัน กับวันอาทิตย์อยู่ด้วยกันทั้งวัน ส่วนถ้าเป็นวันเสาร์ หนูจะเรียนพิเศษ เวลาคุณพ่อทำงานก็จะไม่ค่อยได้เจอ ส่วนใหญ่จะอยู่กับคุณแม่ แต่คุณพ่อก็โทรมาหาตลอด ถึงกระนั้น คุณพ่อจะแบ่งเวลาให้ครอบครัวดีที่สุดแล้ว ไม่รู้สึกขาดอะไร ส่วนใหญ่ถ้ามีเวลาว่างก็จะไปออกกำลังกายด้วยกัน แม้จะน้อยมากก็ตาม”เธอว่า
“คุณพ่อสอนหนูเยอะ เหมือนเวลาจะไปสอบรัฐศาสตร์ คุณพ่อก็จะประมาณว่า เป็นแบบนี้นะ เขาก็จะสอนได้ เพราะเขาจบนิติศาสตร์มา คุณพ่อจะดูมีความรู้เยอะ เกือบทุกเรื่อง เพราะอ่านหนังสือเยอะมาก ขณะที่ชีวิตประจำวันคุณพ่อก็จะสอนให้มีความพยายาม และเตือนอยู่เสมอว่า ในการใช้ชีวิตกับโลกภายนอก เขาก็จะกลัว เพราะหนูเป็นผู้หญิงจะไม่ค่อยปล่อยให้หนู ไปไหนต่อไหน เราส่วนใหญ่ก็จะให้คุณแม่ไปรับไปส่ง”
ลูกสาวนายตำรวจมือสอบสวนกองปราบปรามย้ำว่า พ่อจะสอนตลอดว่า โลกภายนอกมันน่ากลัว โชคดีที่เราเรียนอยู่วัฒนาวิทยาลัย เป็นโรงเรียนประจำ ส่วนใหญ่ก็ไม่ค่อยได้ออกมา จะมีบ้างก็เวลาวันเสาร์ อาทิตย์ ไปเรียนพิเศษ แต่พ่อจะสอนให้ระวัง ห่วงมาก
“หนูภูมิใจในความเป็นตำรวจของคุณพ่อ เห็นคุณพ่อทำงานช่วยเหลือคนที่ต้องการความช่วยเหลือโดยไม่ได้หวังอะไร หนูก็จะพยายามทำให้เหมือนคุณพ่อ อย่างที่คุณพ่อทำให้เห็นต้องเสียสละให้กับงาน บางครั้งทิ้งเวลาส่วนตัวและครอบครัว แต่เราเข้าใจว่า คุณพ่อต้องทำงาน “ ใบโมกน้ำเสียงจริงจังและว่า สังคมอาจจะมองตำรวจไม่ดี สำหรับเราคิดว่า ไม่ได้ว่าดี หรือไม่ดีร้อยเปอร์เซ็นต์ แต่เราเห็นว่า ตำรวจไทยยังมีดี ไม่ได้แย่อะไรแบบนั้น
