บ่อยครั้ง หากเรื่องราวไม่เกิดขึ้นกับคนใกล้ตัว ไม่ใช่คนในครอบครัว หลายคนอาจไม่ตระหนัก
มองเพียง “หางตา” หาได้ผ่าน “ใจ” แล้วบันทึกไว้ลง “สมอง”
ทุกวันนี้ครอบครัว “สุวรรณสิงห์” ร้อนอก ร้อนใจไม่ต่างอีกหลายครอบครัวที่เฝ้ารอความหวังให้ใครบางคนกลับมา
คุณยายสมบุญ หรือ หลั่น สุวรรณสิงห์ หญิงชราวัย 93 ปี หายออกจากบ้านบริเวณซอยบางนา-ตราด 3 ถนนบางนา-ตราด แขวงบางนา เขตบางนา กรุงเทพมหานคร เมื่อเวลาประมาณ 15.00 น. วันที่ 9 พฤษภาคม 2563
คุณยายสูงประมาณ 155 เซนติเมตร น้ำหนัก 40 กิโลกรัม ผิวดำแดง ลักษณะผมสั้น สีขาว
จุดสังเกตหลังโก่ง ถือไม้เท้า
การแต่งการสวมเสื้อคอกระเช้าสีเขียวอ่อน กางเกงขายาวลายลูกไม้สีเหลือง รองเท้าเตะสีฟ้า
ญาติแจ้งความไว้ที่สถานีตำรวจนครบาลบางนา และแจ้งมูลนิธิกระจกเงาช่วยกระจายข่าวประชาสัมพันธ์หาเบาะแส
ผ่านไป 1 วันทุกอย่างเงียบสนิท
ไม่มีเบาะแสชะตากรรมของหญิงชราวัย 93 ปี
โชคดีที่ตำรวจฝ่ายสืบสวนโรงพักบางนากระตือรือร้นช่วยตรวจสอบกล้องวงจรปิดจากโชว์รูมรถเอ็มจี ปากซอยบางนา-ตราด 37
เห็นคุณยายขึ้นรถแท็กซี่ สีเขียวเหลือง ไปช่วงเวลา 17.20 น.ของวันที่ 9 พฤษภาคม 2563
โชคร้าย คือ ภาพกล้องวงจรปิดไม่ชัดเจน แถมมุมกล้องบังเลขทะเบียนรถพอดี เห็นแค่เลขตัวหลัง 94 กรุงเทพมหานคร
เป็นความหวังที่พอจะเห็นแสงสว่างรำไร
ญาติยังประสานข้อมูลผ่านสื่อหลายแห่ง โดยเฉพาะ สถานีวิทยุ จส.100 และ สถานีวิทยุ สวพ.91 ที่บรรดารถโดยสารสาธารณะส่วนใหญ่ชอบฟังเป็นประจำ
แต่แล้วความหวังก็มืดมน
ไร้สัญญาณเบาะแสตอบรับแท็กซี่ปริศนาที่รับคุณยายหลั่นขึ้นรถไปเมื่อเย็นวันนั้น
ถึงปัจจุบัน ห่วงเวลาผ่านมา 3 วันกว่าแล้ว
ลูก ๆ หลาน ๆ ยังรอความหวัง
รอการกลับมาของหญิงชรา
ตอกย้ำ “หางตา” ของคนหลายคนที่ยังไร้ความ “หัวใจ” ราวกับไม่ใช่อยู่ในยุคของโลกไร้พรมแดน ไม่มีกำแพงปิดกั้นการสื่อสาร
ความหวังของพวกเขาถึงจำเป็นต้องรอต่อไป
