วันคล้ายวันสถาปนาสำนักงานตำรวจแห่งชาติครบรอบปีที่ 22
17 ตุลาคม 2563
ท่ามกลางเปลวเพลิงแห่งความขัดแย้งพาเอาเสื้อผ้าเครื่องแบบสีกากีหม่นหมอง “เปื้อนโคลน” จากการโดนรุมประณามของสังคม
ฝูงคนกำลังบ้าคลั่ง
บางคนขาดสติ หลายคนไร้เหตุผล
ในที่สุดตำรวจกลายเป็น “หนังหน้าไฟ” ไม่อาจหลุดพ้น “เผือกร้อน” สะท้อนการปฏิบัติหน้าที่บนเวทีความเห็นต่าง
ไม่ใช่ครั้งแรก และคงไม่ใช่ครั้งสุดท้าย
บทเรียนแห่งเหตุการณ์ทางประวัติศาสตร์ตำรวจถึงไม่อาจหลุดรอดจากการ “ตกเป็นจำเลย” ของการกระทำตามหน้าที่
ผิดชอบชั่วดี แทบไม่มีคำชื่นชม นอกจากคารมเยาะเย้ยถากถาง
ดูหมิ่นเกลียดชัง
ข้อหารับใช้ “อำนาจเผด็จการ” ถูกวิพากษ์วิจารณ์ ฐานทำร้ายประชาชน
แปลกชอบกลยังมีคนคิด อยากสอบเข้าตำรวจ
สงครามทางอารมณ์สร้างรอยตำหนิที่สุดขื่นขมให้บรรดาผู้ได้ชื่อว่า “ผู้พิทักษ์สันติราษฎร์” ก้าวพลาดไปสู่วังวน “ละครน้ำเน่า” ฉากเก่า ทว่าเปลี่ยน “ตัวแสดงใหม่”
ผ่านมาแล้วหลายสิบปี
องค์กรตำรวจไม่อาจประกวด “ภาพบวก” กระซวก “ภาพลบ” ออกจากหัวใจและสายตาประชาชน
พวกเขาต้องอาศัยความอดทนข่มจิตใจตัวเอง
ทุ่มเทเสียสละเพื่อหน้าที่ ทั้งที่บางที “ครอบครัวแตกแยก” แหลกเหลวแทบไม่มีชิ้นดี เพราะไม่ได้ให้เวลาดูแลคนใกล้ชิด
บ่อยครั้งพวกเขาคิด “น้อยใจ” ในโชคชะตา
แต่ไม่เคยบอกว่า เสียใจที่เลือกเกิดมาเป็นตำรวจ
เจ็บปวดเพียงใด
พวกเขาพร้อมยืดอกยอมรับมัน
ในวันที่ควรได้รับ “ช่อดอกไม้” กลับกลายเป็น “ก้อนอิฐ” แห่งความโกรธแค้น
สุขสันต์วันสถาปนาสำนักงานตำรวจแห่งชาติ
