พี่น้องผูกพันเป็นขวัญแก้วของพ่อ

นับเป็นครอบครัวตำรวจที่แสนอบอุ่น

“พิม”กัณฐาภรณ์  นวนหนู และ “ออม” อัญมณี นวนหนู พี่น้อง 2 สาวแสนสวยทายาท พล.ต.ต.ภรศักดิ์ นวนหนู ผู้บังคับการประจำกองบัญชาการตำรวจภูธรภาค 8 นักเรียนนายร้อยตำรวจรุ่น 39 ที่เป็นหัวเรี่ยวหัวแรงใหญ่ในการดูแลน้องสาวอีก 2 คน

พิม เป็นพี่สาวคนโต เกิดอำเภอสุไหงโก-ลก จังหวัดนราธิวาส ดินแดนแห่งรักที่พ่อและแม่เธอไปเจอกัน หลังจากนายพันตำรวจเอกหนุ่มย้ายลงประจำอยู่ปลายแดนด้ามขวานเมื่อครั้งมีตำแหน่งเป็นรองสารวัตร เพิ่งพ้นรั้วสามพรานมาหมาด ๆ

พอรู้ภาษา เธอถูกส่งขึ้นมาอยู่บ้านเกิดของพ่อที่จังหวัดสุราษฎร์ธานี เรียนจนจบมัธยมปลายในถิ่นเมืองร้อยเกาะก่อนเข้าเรียนต่อคณะมนุษยศาสตร์ สาขาการโรงแรม ด้วยความที่ผูกพันคลุกคลีเข้าครัวช่วยแม่ทำกับข้าวมาตั้งแต่เยาว์วัย

มีโอกาสฝึกงานโรงแรมเจดับบลิว มาริออท เรียนรู้วิชาการโรงแรม ทว่าจบออกมากลับมุ่งคืนถิ่นที่ตัวเองเติบโตนำวิชาความรู้ไปช่วยแม่ที่เปิดร้านอาหาร “ครัวอโณทัย” ริมถนนบายพาส สุราษฎร์ธานี พิมเล่าว่า ตอนแรกไม่คิดจะทำงานอะไร เพราะแม่เลี้ยงมาแบบคุณหนู เนื่องจากเราเป็นลูกสาวคนโต ยังไม่มีน้อง จากนั้นได้เห็นแม่ชอบทำอาหาร เปิดร้านขายข้าวแกงเลยเข้าไปช่วยอยู่ในครัวตลอด จังหวะเรียนจบพอดีแม่เพิ่งเปิดร้านข้าวเล็ก ๆ ได้ไม่นานเลยตัดสินใจเอาความรู้ทั้งหมดมาช่วยแม่

ส่วนความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับพ่อ สาวรุ่นบอกว่า สนิทกันมาก รู้สึกว่าพ่อเก่ง ขยันทำงาน เห็นตั้งแต่เด็กแล้วว่า พ่อจะเป็นคนทำงานตรงเวลา 8 โมงเช้าต้องถึงที่ทำงานเป็นคนแรก ได้ 2 ขั้นมาตลอด ปัจจุบันเวลาเจ้านายจะใช้งานจะนึกถึงพ่อเป็นคนแรก และพ่อก็ไม่เคยปฏิเสธ

 

“คุณพ่อจะสอนเสมอว่า ให้เป็นคนดี ไม่ควรทำตัวเป็นคนฟุ่มเฟือย สมัยเด็กหนูเห็นเพื่อนใส่นาฬิกาแพง ๆ แล้วหนูก็อยากได้ คุณพ่อจะเตือนให้คิดว่า นาฬิกาซื้อมาเพื่อดูเวลา ไม่ใช่ซื้อมาดูตัวนาฬิกา คุณพ่อมักเล่าว่า เขาลำบากมาก่อน ยากจนมากต้องจุดเทียนอ่านหนังสือ ไม่ใช่เกิดมาสบาย เงินเดือนได้มาเท่านี้ก็ต้องมีค่าใช้จ่ายมากมายในครอบครัว” ทายาทคนโตรองผู้การจังหวัดสุราษฎร์ธานีเล่าอย่างภูมิใจ

วันนี้มาช่วยแม่เปิดร้านอาหาร อยู่ใกล้พ่อเธอบอกว่า มีความสุขแล้ว

ขณะที่ ออม น้องที่คลานตามพิมมาต้องห่างครอบครัวตามน้าสาวเข้ากรุงเทพฯ ตั้งแต่จบประถม 4 ไปเรียนต่อพิชญศึกษาแล้วขึ้นมัธยมโรงเรียนสวนกุหลาบวิทยาลัยนนทบุรี ปัจจุบันกำลังศึกษาชั้นปี 2 คณะมนุษยศาสตร์ เอกการบิน มหาวิทยาลัยกรุงเทพ

ออมว่า ตอนแรกอยากเรียนรำ เข้าวิทยาลัยนาฏศิลป์ที่น้าสาวเป็นอาจารย์ประจำอยู่ แต่พ่อไม่เห็นด้วยเลยเบนเข็มวางเป้าอยากเป็นแอร์โอสเตส เธอเล่าถึงพ่อว่า สอนลูกให้เรียนรู้หลายอย่าง แต่จะเน้นเรื่องเรียน เพราะพ่อเรียนเก่งมาก ปู่ย่ายังเก็บสมุดพกสมัยเด็กของพ่อมาให้ดูเลยว่า พ่อสอบได้ที่ 1 ตลอด เก่งที่สุดในบ้านเลยอยากให้เราเก่งตาม แต่เราไม่เก่งเท่าเขา

“บางทีลูกทำไม่ได้ดั่งใจ แค่พูดแค่สอนก็ร้องไห้กันหมด พ่อจะเคี่ยวเข็ญมาก ไม่ดุ แต่เวลาพูด ลูก ๆ จะกลัวกันหมด ด้วยความที่ต้องการอยากให้ลูกเรียนดี ให้ท่องศัพท์ทุกวัน ให้ท่องสูตรคูณให้ฟัง พี่น้อง 4 คนโดนกันหมด ร้องไห้ทุกคนเวลาคุณพ่อมาสอนการบ้าน”