เป็นภาพที่น่ายินดีและประทับใจ
เพจเฟซบุ๊ก สถานีตำรวจภูธรเมืองพิจิตร โพสต์เรื่องราวของเด็กผู้หญิงคนหนึ่งตามหาแม่บังเกิดเกล้า
เธอไม่เจอแม่มานานหลายปี
เดินทางมาจากต่างจังหวัด กระทั่งได้รับการช่วยเหลือจากตำรวจ
ในที่สุดการเดินทางที่ยาวนาน ทั้งสองพบกันเรียบร้อย
ร.ต.อ.พีรพงศ์ โมพา รองสารวัตรป้องกันปราบปราม สถานีตำรวจภูธรเมืองพิจิตร เป็นนายตำรวจน้ำใจงามที่น่าชื่นชมวีรกรรมช่วยเป็นสื่อกลางตามหาแม่ลูกให้ได้เจอกัน
เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อวันที่ 10 มิถุนายน 2564 ระหว่างนายตำรวจหนุ่มปฏิบัติหน้าที่ร้อยเวร หลังจากเคารพธงชาติเสร็จได้เดินไปห้องบริการประชาชนเจอลุงกับหลานสาวนั่งตาละห้อย
“ลุงมาทำไม” ร.ต.อ.พีรพงศ์ถาม
“มาตามหาลูกสาว”
“แล้วลุงมาจากไหนหรือ”
“มาจากระยอง ตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว ถึงเมื่อประมาณเช้ามืด พยายามไปตามหาด้วยตัวเองแล้ว แต่หาไม่พบ รู้สึกหมดหวังเลยมาโรงพักหวังให้ตำรวจช่วย”เจ้าตัวบอกแล้วยื่นเอกสารให้ดู
ร.ต.อ.พีรพงศ์เห็นเป็นเอกสารขอมาจากอำเภอบ้านค่าย จังหวัดระยอง เป็นบ้านเลขที่ที่อยู่ในเมืองพิจิตร ส่วนหลานสาวเอารูปผู้หญิงคนหนึ่งให้ดูบอกเป็นแม่ของเธอ
รูปที่ค่อนข้างเก่าพอสมควร
“ลุงทานข้าวมาหรือยัง” นายตำรวจหนุ่มเห็นยังเช้าอยู่
“เรียบร้อยแล้วล่ะ”
“ถ้าอย่างนั้น ผมจะพาไปหาลูกสาวลุงที่เป็นแม่ของหลานกัน”
เขาปรึกษาลูกน้องฝ่ายสายตรวจพอทราบพิกัดบ้านเลขที่หลังนั้นไหม ได้ความว่า น่าจะอยู่ไม่ไกลจากสถานีรถไฟพิจิตร ก่อนนำลุงกับหลานไปหาแม่ตามบ้านเลขที่ดังกล่าว
เมื่อไปถึงสถานีรถไฟ เขาเอาเอกสารให้แม่ค้าแถวนั้นดูพร้อมรูปถ่าย ถามว่า รู้จักผู้หญิงคนนี้ไหม บ้านเลขที่นี้อยู่บริเวณไหน
“น่าจะอยู่ตรงนั้น” แม่ค้าว่า
ลัดเลาะไปถึงเห็นบ้านสภาพค่อนข้างเก่าแก่
“มีใครอยู่ไหมครับ” ร้อยตำรวจเอกตะโกนเรียก ประมาณสักไม่กี่นาที มีผู้หญิงคนหนึ่งเดินออกมา
หลังจากนั้นเป็นภาพที่เขาเห็น
เด็กผู้หญิงวิ่งเข้าไปกอดแม่ด้วยน้ำตาเต็มหน้า เห็นน้ำตาของลุงคลอเบ้า
“ทำให้รู้สึกผมปลาบปลื้มใจไปด้วย” นายตำรวจเมืองพิจิตรระบายความรู้สึก เขาได้แค่แตะที่ตัวลุงเบาๆ
บอกว่า “ผมเข้าใจความรู้สึกนี้”
สุดท้ายอยากจะฝากประชาชน หากวันหนึ่งต้องการความช่วยเหลือ
พวกเรายินดีเป็นที่พึ่งและให้ความช่วยเหลือเสมอ
