วันนี้อยู่ดูโลกให้โสภิณ พรุ่งนี้ชีวินสิ้น ไม่รู้…วันตาย
หาก “หมวดตี้” ร.ต.ต.กฤตติกุล บุญลือ นายตำรวจหนุ่มหล่ออารมณ์ดีหน้าทะเล้นยังมีชีวิตอยู่ไม่รู้เหมือนกันว่าจะได้เลื่อนตำแหน่งเป็นรองผู้กำกับ หรือยังคงติด “กับดักอุดมการณ์” อยู่ปลายด้ามขวานหรือไม่
หลังจากจบโรงเรียนนายร้อยตำรวจรุ่น 60 ตัดสินใจเลือกเป็นตำรวจตระเวนชายแดนที่ต้องไปปฏิบัติหน้าที่อยู่ 3 จังหวัดชายแดนภาคใต้ในฐานะ “พลร่มรบพิเศษค่ายนเรศวร”
ตามแบบอย่าง “ผู้กองแคน” ร.ต.อ.ธรณิศ ศรีสุข นายตำรวจรุ่นพี่ที่เขาให้ความเคารพและยึดถือเป็นแบบอย่างในการทำงานมาตลอด
“หมวดตี้” ใช้เวลา 3 ปีเศษเขียนบันทึกส่วนตัวไว้ในไดอารี่เว็บ www.polize.diaryis.com บรรยายเรื่องราวสารพัดจำนวน 431 วัน บางวันเขียนท่ามกลางเสียงปืน และระเบิดจากกลุ่มผู้ก่อความไม่สงบในพื้นที่สีแดงบนค่ายเหนือเขื่อนบางลาง อำเภอบันนังสตา จังหวัดยะลา มีแฟนคลับวัยรุ่นหนุ่มสาวเข้าไปเยี่ยมชมในเว็บไซต์เป็นจำนวนนับหมื่น
น่าเศร้าสะเทือนใจที่เขาหยุดโลกของตัวเองไว้ในวัยเพียง 24 ปี
มัจจุราชพรากวิญญาณออกจากร่างในวันเกิดเมื่อเช้าวันที่ 20 มิถุนายน 2551 สังเวยความรุนแรงใน 3 จังหวัดชายแดนภาคใต้
ซ้ำร้ายยังเป็นวันคล้ายวันเกิดแม่ของเขาด้วย
พิมพ์ลักษณ์ บุญลือ เจ็บปวดที่สุดในชีวิตและยากจะลืมเหตุการณ์วันนั้น แม้วันเวลาผ่านไปนาน 14ปีแล้วก็ตาม
“หมวดตี้” พลีร่างคลุมด้วยธงชาติตาม “พี่แคน” วีรบุรุษต้นแบบในใจของเขา
สุภาพบุรุษในค่าย เสือร้ายในสนามรบ
บันทึกหน้าสุดท้ายตอนเช้าวันที่ 20 มิถุนายน 2565 ที่ไม่เคยหายไปจากความทรงจำใครหลายคน
I’m Polize
” ก็ มั น ไ ม่ เ ค ย นิ “
ตื่นเต้นจัง
ไม่เคยอายุ 24 มาก่อน
ครั้งแรกในชีวิตนะเนี่ยะ ที่อายุ 24
เขิลว่ะ 55+ (บางคนบอกว่า หน้าตาทะลุ 24 ไปนานแระ แสรดดด)
สั้น ๆ ละกันครับ
วันนี้ 20 มิถุนายน 2551
เป็นวันเกิดหมวดตี้
และ เป็นวันเกิดเด็จแม่หมวดตี้ด้วย โหะ ๆ
เป็นตำนานเล่าขานที่ว่าเกิดวันเดียวกับแม่
เพราะว่า.. พ่อเป็นครูคณิตศาสตร์
พ่อเลยคำนวนแม่น 555+
ขอบคุณเด็จแม่คร้าบบบ
ที่ทำให้ผมมีวันนี้
ขอบคุณเด็จพ่อด้วยคร้าบ
เด็จพ่อและเด็จแม่คงภูมิใจ
ว่าไอ้ตัวที่แข็งแรงที่สุดเมื่อ 24 ปีที่แล้ว
ปัจจุบันมันโตมาได้ขนาดนี้ โหะ ๆ
(ยกเว้นสมอง ที่มันไม่ยอมโต เงอะ…)
มีวันเกิด ทำให้เรารู้ด้วยว่า
อย่างน้อย กรูก็เคยวิ่งชนะคนเป็นล้านมาแล้ว หึ ฮ่า ๆ!!!
“วันเกิดเจ้า เกือบคล้าย วันตายแม่ เจ็บท้องแท้ เท่าไหร่ แม่ไม่บ่น
กว่าจะเกิด กว่าจะคลอด รอดเป็นคน เติบโตจน ป่านนี้ นี่เพราะใคร
แม่เจ็บเจียน ขาดใจ ในวันนั้น กลับเป็นวัน ลูกฉลอง กันผ่องใส
ได้ชีวิต แล้วก็หลง ระเริงใจ ลืมผู้ให้ ชีวิต อนิจจา”
แม่จ๋า… วันเกิดลุกไม่ได้ไปฉลองที่ไหนจริง ๆ นะแม่
แถวนี้ไม่มีที่ให้ฉลองอะ แค่ลูกรอดกลับมาได้ก็พอใจแระ
เดี๋ยวรอกลับไปฉลองกับเด็จแม่ที่บ้านเรา เนอะ ๆ
ไม่ได้กลับไปหาเด็จแม่นานแล้วด้วย คิดถึ้งงง คิดถึง
ว่าจะไปหาเด็จแม่…. ไปขอตังค์ 55+
วันเกิดเด็จแม่ เด็จลูกก็ขอให้เด็จแม่แข็งแรงเน้อ
อยู่กะลูกไปนาน ๆ ให้ถึงวันลูกติดนายพลเลยนะแม่นะ
และก็..
…
ขอให้เด็จแม่มีลูกสะใภ้คนโตสวย ๆน่ารัก ๆ นิสัยดี ๆ
(อันนี้ออกแนวหวังผลกะตัวเอง 55+)
โอเพ่นมายอาย
โอเพนมายมายด์
วันนี้ใจดีแจกเบอร์ (ออกแนวใจง่ายมากกว่า 555+)
ใครตังค์เหลือ อารมณ์ดี ก็ส่ง sms หรือโทรมาได้ที่ 087 996 2188
ยินดีรับทุกคำอวยพร แต่ถ้าเปลี่ยนจากคำอวยพรเป็นเงินสดจะดีมาก
ปล.1 sms กรุณาลงชื่อด้วย กรูไม่ได้รุ้จักทุกคน
ปล.2 ถ้าไม่สุดขีดจริงๆ ไม่ต้องโทรมา กรูงานเข้าแต่เช้า
คงไม่สุนทรีย์ขนาดแบกปืนไปคุยไปหรอกเพคะ
ปล.3 ใครส่งมา ขอให้รวย
ปล.4 ตั้งใจไว้แล้วว่า ใครโทรมาคนที่ 2 กับ 4 จะให้เป็นเมียหลวง กับเมียน้อย
ตื่นเต้นวุ้ย
ไม่เคยอายุ 24 มาก่อนเลย
จริง ๆนะ!!!
ทำตัวไม่ถูก งุงิ ๆ
เลยต้องทำหน้าตาดีแบบนี้ต่อปายอีกหนึ่งปี โย่ววววว
ขอให้โลกมีความสงบสุข
ในครั้งนั้น นายปรีชา กมลบุตร ผู้ว่าราชการจังหวัดพระนครศรีอยุธยา เป็นประธานในพิธีอัญเชิญพระราชหัตถเลขาของ สมเด็จพระนางเจ้าสิริกิติ์ พระบรมราชินีนาถ พระบรมราชชนนีพันปีหลวง มอบให้นางพิมพลักษณ์ บุญลือ อาจารย์ประจำโรงเรียนบางปะหัน อำเภอบางปะหัน จังหวัดพระนครศรีอยุธยา มารดาของ ร.ต.ต.กฤตติกุล บุญลือ
มีข้อความว่า
“เมื่อครั้งที่ทราบข่าวว่า ร.ต.ต.กฤตติกุล บุญลือ สละชีวิตเพื่อปกป้องแผ่นดินไทยในภารกิจลาดตระเวนพื้นที่จังหวัดยะลา เมื่อวันที่ 20 มิถุนายน 2551 ข้าพเจ้าก็เศร้าเสียใจมากอยู่แล้ว แต่เมื่อมาได้อ่านหนังสืออนุสรณ์งานพระราชทานเพลิงศพ ร.ต.ต.กฤตติกุล จึงทราบถึงอุดมการณ์ของเขาที่ต้องการทำหน้าที่อันยิ่งใหญ่ในการพิทักษ์รักษาแผ่นดินแม่ อีกทั้ง ร.ต.ต.กฤตติกุล ยังเขียนบันทึกไว้ด้วยว่า ภูมิใจที่ได้ทำหน้าที่อารักขาข้าพเจ้าเมื่อปีที่แล้ว อุ่นใจที่ได้ใช้ผ้าเช็ดตัวจากถุงสิ่งของพระราชทาน ซึ่งข้าพเจ้ามอบให้กองกำลังอารักขาเป็นประจำเสมอมา และดีใจมากที่ได้ไปร่วมงานเลี้ยงอาหารที่ทักษิณราชนิเวศน์”
“ทำให้ข้าพเจ้ายิ่งรู้สึกสะเทือนใจ และแสนเสียดายหนักหนาที่ยังไม่เคยมีโอกาสได้พูดคุยกับวีรบุรุษหนุ่มน้อยผู้นี้เลย ร.ต.ต.กฤตติกุล คือ ลูกไทยผู้มั่นในความซื่อตรงจงรักภักดีต่อประเทศชาติ นับเป็นโชคดีเหลือล้นที่ประเทศไทยมีผู้กล้าหาญที่ไม่คิดหลบหนีภัย เมื่อมีภัยมาถึงบ้านเมือง แต่กลับเลือกที่จะไปเสี่ยงชีวิตอยู่ในดินแดนอันตราย เพื่อให้พี่น้องชาวไทยส่วนใหญ่ได้อยู่รอดปลอดภัย ข้าพเจ้าทราบดีว่าคุณนรินทร์ และคุณพิมพลักษณ์ เสียใจเพียงใดที่ต้องสูญเสียบุตรชายผู้เป็นที่รัก แต่ขอให้ท่านทั้งสองจงภูมิใจในสายโลหิตผู้ข้นเข้มเต็มเปี่ยมไปด้วยความรักชาติผู้นี้เถิด เพราะวีรกรรมของเขาจารึกไว้ในแผ่นดินไทย และจารึกอยู่ในความทรงจำของข้าพเจ้าตลอดไป”
