เดินทางไปฝึกกระโดดร่มทางยุทธวิธีที่ศูนย์ฝึกซีแอตเติล ประเทศสหรัฐอเมริกา ช่วงระหว่างวันที่ 26 มิถุนายน -7 กรกฎาคม 2565
พล.ต.ท.ต่อศักดิ์ สุขวิมล ผู้ช่วยผู้บัญชาการตำรวจแห่งชาติ พร้อมคณะได้รับคำเชิญจาก หน่วยพลร่ม Airborne กองทัพบกของสหรัฐอเมริกา
ระหว่างนั่งขึ้นกลับเมืองไทย นายพลคนดังมีโอกาสเขียนบทความบนฟ้าฆ่าเวลาข้ามโลกกลับถิ่นเกิด
“คนจำนวนมากไม่ค่อยมีเวลามานั่งนึกถึงวันสุดท้ายหรือจุดสุดสิ้นสุดของชีวิตการทำงานของตัวเอง” พล.ต.ท.ต่อศักดิ์ว่า
เมื่อไม่ได้นึกถึงว่า เส้นทางนี้มีวันสิ้นสุดก็อาจเผลอลืมตัวติดกับชื่อเสียง ลาภ ยศและ “หัวโขน” ที่ไม่จีรัง
คิดว่า ตัวเองจะมีอำนาจยิ่งใหญ่ล้นฟ้าตลอดกาล แต่ไม่ช้าก็เร็ว วันเวลานั้นก็จะมาถึงอย่างแน่นอน
“วันที่คนจะไม่เคารพด้วยตำแหน่งที่เคยมีนั้นอีกต่อไป แต่จะเคารพตัวเราจากสิ่งที่เราเป็นและเคยทำกับเขาตลอดมา”
จะดีหรือแย่ขึ้นอยู่กับพฤติกรรมที่ผ่านมาของตัวเรา
ดังนั้นควรคิดถึงจุดจบนั้นด้วย มิฉะนั้นจะ “หลงระเริง” จนลืมตัว และสิ้นสุดชีวิตการทำงานด้วยความว่างเปล่าระคนความรู้สึกน่าเสียดายในวัย 60
การทำงานของเราจะดีหรือไม่ดีอย่างไร เขาไม่ค่อยสนใจเท่าไหร่นัก แต่สิ่งที่เขาจำได้แม่นคือ
” เคยทำให้เขารู้สึกอย่างไรบ้าง?”
คงไม่มีอะไรน่าเสียดายสำหรับคนที่กระทำแต่ความดี แต่สมมติว่าเพื่อนๆเดินเข้ามาหาในวันที่เราไม่ได้มีตำแหน่งอะไรอีกต่อไป แล้วเขาพูดว่า …..
ประโยคที่เขาพูดนั้นเป็นยังไงขึ้นอยู่กับตัวเราที่ทำไว้
ก่อนที่จะถึงวันนั้นควรสร้างวัฒนธรรมขององค์กรที่อยู่บนพื้นฐานของการบริหารอย่างมีเมตตาเข้าใจและเข้าถึงโอกาสที่พวกเขาควรจะได้รับ
เมื่อจุดสิ้นสุดของหน้าที่นั้นมาถึงจะไม่มีอะไรให้เสียดาย
