สูญเสียพ่อบังเกิดเกล้าตั้งแต่ตัวเองอายุเพียง 13 ขวบ
ชีวิตเหมือนเคว้งคว้างต้องกลายเป็นเสาหลักของครอบครัวด้วยความเป็นลูกสาวคนโต แม่ไม่ได้ทำงานอะไร และต้องคอยดูแลน้องชายอีกคน
ทำให้ “หมู่อุ้ม” ส.ต.อ.หญิง กีรติกา นาสืบ มีความแกร่งในตัวเอง กล้าที่จะเดินหน้าลุยฝ่าทุกอุปสรรคที่ผ่านเข้ามาปะทะทางเดินของชีวิต
เธอกับพ่อผูกพันกันมาก ไม่ว่าจะมีภารกิจสำคัญในหน้าที่แค่ไหน ผู้พ่อจะต้องตื่นไปส่งที่โรงเรียนทุกเช้าและไปรอรับกลับบ้านทุกวัน
“อุ้มยังไม่เชื่อเลยวันที่มีคนโทรมาบอกว่าพ่อเสีย” เจ้าตัวไม่เคยลืมวันนั้น “เป็นอะไรที่ช็อกความรู้สึกครอบครัวเรามาก”
จ.ส.ต.นิคม นาสืบ ผู้บังคับหมู่จราจร สถานีตำรวจนครบาลห้วยขวาง ตำรวจที่ตั้งใจปฏิบัติหน้าที่จนตัวตายสังเวยคนเมาแล้วขับ ระหว่างตั้งด่านตรวจวัดแอลกอฮอล์บนถนนรัชดาภิเษก เขตห้วยขวาง ในพื้นที่รับผิดชอบ รถเก๋งของนักศึกษาหนุ่มวิ่งแหกเข้ามาชนอย่างแรง
เธอเล่าว่า พ่อแม่เป็นคนสระแก้ว ตัวเองถึงเกิดที่สระแก้ว แต่พ่อเป็นตำรวจตระเวนชายแดนอยู่จังหวัดสุรินทร์ เพิ่งย้ายมานครบาลได้แค่ 3 ปี ครอบครัวตามมาอยู่กรุงเทพฯ ส่งให้ลูกสาวคนโตศึกษาโรงเรียนมัธยมวัดบึงทองหลาง
“ วันที่พ่อเสีย ตอนแรกคิดว่า เขาโทรมาหลอก มาโกหกว่า พ่อเสีย ตอนแรกก็ไม่เชื่อจนอุ้มไปเห็นพ่อแล้ว พยายามหลอกตัวเองว่า ทำไมเป็นพ่อจริง ๆ หรือ เข้าไปเขย่าตัว เรียกพ่ออยู่นะ เผื่อว่าพ่อจะฟื้น แต่ก็ไม่” สิบตำรวจเอกหญิงย้อนความรู้สึกที่เจ็บปวด
เธอปะติดปะต่อเรื่องราวย้ำว่า พ่อกำลังจะเลิกด่านเก็บกรวยแล้ว มีนักศึกษาเป็นบัณฑิตใหม่ไปเลี้ยงฉลองจบเมาขับมาชนพอดี ครั้งนั้นรู้สึกพ่อจะได้บำเหน็จความดีความชอบ ได้รับการพิจารณาขั้นกรณีเสียชีวิตจากการปฏิบัติหน้าที่ เลื่อนยศเป็น ร.ต.ท.
“แต่อุ้มต้องกลายเป็นเสาหลักของบ้านตั้งแต่เด็ก” เธอว่า “ก่อนหน้านี้ลำบากกันอยู่แล้ว เพราะรายได้มาทางเดียวจากพ่อ พอพ่อเสีย แม่ก็เหมือนกับจะเป็นโรคประสาทไปด้วยเลย เครียด ทุกวันนี้ยังกินยาอยู่ ทำใจไม่ได้ พอแม่เป็นแบบนี้ อุ้มเลยต้องเป็นหลักของบ้านส่วนใหญ่ ลำบากมากนะ ก่อนจะมาเป็นตำรวจ เพราะว่าต้องทำงานพาร์ตไทม์ เพื่อจะหาเงินค่าเทอมมาส่งเสียตัวเองและน้องชาย”
ส.ต.อ.หญิง กีรติกาบอกว่า ตำรวจไม่ใช่ว่าเงินเดือนจะเยอะ ช่วงที่พ่อเสียยังมีเรื่องหนี้สิน เรื่องอะไรอีกจิปาถะเข้ามา เงินที่ได้จากที่สำนักงานตำรวจแห่งชาติชดเชยให้ต้องเอาไปใช้หนี้สินเกือบหมด คือ ไม่เหลือเงินอะไรไว้ตั้งตัว กระนั้นก็ตาม เรารู้สึกถึงความภูมิใจพ่อ ภูมิใจที่พ่อเป็นตำรวจที่ดีในระดับหนึ่ง ในสายตาเรา พ่อเป็นพ่อที่ดี จะออกเวรมาตอนกี่โมงก็ช่าง ตอนเช้าจะต้องมาส่งลูกไปโรงเรียน แล้วตอนเย็นต้องมารับกลับบ้าน พ่อจะทำอย่างนี้ทุกวัน ทำมาตลอด ในความรับผิดชอบของพ่อ
หลังจากพ่อตาย เธอไม่ขอเอาโควตาทายาทเพื่อเป็นตำรวจแทน เพราะต้องการกันเอาไว้ให้น้องชาย ส่วนตัวเองตั้งหน้าตั้งตาเรียนจนจบมัธยมไปต่อวิทยาลัยเฉลิมกาญจนาระยอง คณะนิติศาสตร์ วัยเด็กวาดฝันอยากเป็นอัยการ ไม่เคยคิดเป็นตำรวจ กระทั่งแม่บังคับอยากให้รับราชการจะได้มีอนาคต มีอาชีพที่มั่นคงรองรับตามประสาคนต่างจังหวัด
เธอยอมรับว่า ไม่ได้ตั้งใจมาสอบเป็นตำรวจ ลองไปสมัครสอบสายอำนายการ หนังสือแทบไม่ได้อ่าน ก่อนติดเป็นตำรวจตามรอยพ่อ เข้าไปอยู่ฝ่ายบรรจุแต่งตั้งที่สำนักงานตำรวจแห่งชาติ ทำหน้างานเกี่ยวกับอำนวยการ บรรจุเข้า บรรจุออก โอนเข้า โอนออก รับคน ไล่ออก ตามคำสั่งผู้บังคับบัญชา ก่อนขอย้ายมาอยู่ฝ่ายอำนวยการกองบังคับการตำรวจภูธรจังหวัดสระแก้ว เพื่อจะได้มีเวลาดูแลแม่
ด้วยความเป็นสาวมั่นท่าทางทะมัดทะแมงหน้าตาสะสวย ส.ต.อ.หญิง กีรติกายังถูกเรียกไปอบรบหลักสูตร Local CAT ( Local Counter Assault Team) ไว้รองรับภารกิจพิเศษถวายความปลอดภัย ก่อนขยับเป็นครูฝึกคอยถ่ายทอดตำราให้ตำรวจหญิงรุ่นน้อง
สำหรับมุมมองหลังจากที่เข้ามาสวมเครื่องแบบผู้พิทักษ์สันติราษฎร์แล้ว ผู้หมู่สาวสารภาพว่า ตอนแรกไม่ได้ชอบอะไรตรงนี้สักเท่าไร พอได้มาเป็นแล้ว ก็โอเคในระดับหนึ่ง อาจเพราะหน้างานเราทำเกี่ยวกับอำนวยการ ไม่ค่อยได้สัมผัสเกี่ยวกับภาคสนาม สัมผัสประชาชน เว้นแต่ช่วงระดมที่ต้องไปเสริมงานป้องกันปราบปราม เราถึงไม่ได้ลงลึกขนาดนั้น ประกอบกับงานอำนวยการจะอยู่กับกองเอกสารเป็นส่วนใหญ่
อนาคตเธอถึงวาดหวังแค่อยากโตในสายงานของตัวเอง พร้อมรอสอบเลื่อนชั้นสัญญาบัตรเป็นนายตำรวจ ขณะเดียวกันยังใช้เวลาว่างด้วยการขายสินค้าออนไลน์ เปิดโลกใหม่ในสังคมโซเชียลหากำไรเล็กน้อยพอเลี้ยงตัวได้
“เงินเดือนตำรวจไม่พอจริง ๆ นะ มันน้อย อุ้มจำเป็นต้องหาอาชีพเสริมด้วย” สิบตำรวจเอกหญิงคนเก่งว่า
