นับเวลาถอยหลังของข้าราชการหลายคน
พล.ต.ต.ไอยศูรย์ สิงหนาท อดีตนายตำรวจตระเวนชายแดนมีข้อเขียนโดนใจฝากไว้ให้คิดไม่น้อย
เจ้าตัวว่า บางคน อาจประสบความสำเร็จตามที่คาดหวัง คือ ได้ยศ ได้ซี ระดับสูง ได้ตำแหน่ง ระดับใหญ่ มีลูกน้องล้อมหน้าล้อมหลัง มีพ่อค้าวาณิชย์ ผู้เหลือกินเหลือใช้ เข้ามารู้จัก มี “ฝูงสีเทา” เข้ามาอาศัยบารมี แบบถ้อยทีถ้อยอาศัย ซึ่งกันและกัน
เป็นที่ชื่นมื่น
ข้าราชการบางคนก็ก้มหน้าก้มตาทำงานตามหน้าที่ ไม่มีเสี่ย ไม่มีเศรษฐีมาหา เขาคงไม่อยากรู้จักเพราะว่า ยศ ซี ตำแหน่งน้อยเกินไป ไม่มีสีเทามาข้องแวะ เพราะไม่มีอำนาจบารมีที่จะช่วยการทำไม่ถูกไม่ต้องให้พวกเขาได้
คนที่จะแวะเวียนมาหา ก็คือ เพื่อนข้าราชการระดับเดียวกัน และชาวบ้านประชาชนที่เคยมาขอรับการบริการ แล้วมีความประทับใจ
และแล้ว…
วันแห่งสัจธรรมก็มาถึง คือ วันที่ย้ายจากพื้นที่นั้นไป คือ วันที่เกษียณอายุราชการไป
ผู้ที่เคยยิ่งใหญ่บางคน ลูกน้องที่เคยล้อมหน้าล้อมหลัง เริ่มจางหาย บรรดาเสี่ย เศรษฐี ผู้ที่มีทรัพย์เคยนับญาติก็ขาดไปทีละคน สองคน
ฝูงเหลือบสีเทา ก็จะบินไปหาที่เกาะใหม่
ความสูญเสียจากเคยได้ เป็นไม่ได้ ความเศร้า ความเหงา เข้ามาเกาะกุมจิตใจ เป็นที่น่าสมเพชเวทนานัก
สำหรับผู้ที่ดูแลลูกน้อง ประชาชน ด้วยหลักการ ครองตน ครองคน ครองงานก็จะพบแต่ความสุข มีเสียงชื่นชมสรรเสริญ แลมีความทรงจำที่ดีงาม ไปตราบนานเท่านาน
ส่วนผู้น้อยนั้นเล่า… ก็ยังคงเป็นขวัญใจคนจนอยู่เช่นเดิม เป็นขวัญใจชาวบ้านอยู่เหมือนเดิม ในวันย้ายอาจมีงานเลี้ยงส่งเล็ก ๆ ในวันเกษียณอายุราชการ อาจมีงานฉลองพอเป็นพิธี มีเพื่อนฝูงผู้รู้ใจ มีชาวบ้านประชาชนที่ไม่ใช่คนร่ำรวยมาร่วมงาน เป็นความสุขที่ยิ่งใหญ่ของพวกเขา
แต่บทพิสูจน์ความเป็นตัวตนของข้าราชการทุกคน ทุกระดับชั้น ก็คือ “เสียงของคนข้างหลัง” ประกอบไปด้วย เสียงของลูกน้อง เสียงของเพื่อนร่วมงาน เสียงของนาย เสียงของส่วนราชการต่าง ๆ ที่เคยทำงานด้วยกัน
และเสียงที่ดังที่สุด ชัดเจนที่สุด ถูกต้องที่สุด
คือ เสียงของประชาชนในเขตพื้นที่
โปรดจำไว้ว่า “เสียงของคนข้างหลัง” ดังไปทั่ว
ดีหรือชั่ว คือตัวเรา เขารู้แน่ ดีเขารัก ผูกพัน ไม่ผันแปร ว่าแย่ อย่ามา หาอีกเลย
ดังนั้น เมื่อยามจาก ถ้าอยากให้เขารัก อยากให้เขาคิดถึง อยากให้เขาพูดถึงเราอย่างไร ดังนั้น เมื่อยามเจอ ถ้าอยากให้เขาจำได้ อยากให้เขาทักทาย อยากให้เขาต้อนรับอย่างไร
ก็อยู่ที่การกระทำของเรานั่นเอง
จงเลือกเอาว่าจะเป็นข้าราชการที่เป็น “ตำนาน” หรือเป็น “มารร้าย”
เพราะมันจะอยู่ในใจของคนข้างหลังตลอดกาล
