ความหวังที่ตั้งมั่นไว้

เป็นเวลากว่า 31 ปีแล้วที่ “สนามยิงปืนวังกานนท์” ก่อตั้งตามคำสั่งกองปราบปราม ที่ 40/2529 ยุคสมัย พล.ต.ต.บุญชู วังกานนท์ เป็นผู้บังคับการกองปราบปราม

เป็นสนามยิงปืนสั้นมาตรฐาน สร้างขึ้นบริเวณอาคารสถานที่ของกองปราบปราม ซอยโชคชัย 4  ถนนลาดพร้าว กรุงเทพมหานคร เพื่อให้ข้าราชการตำรวจทั้งใน และนอกสังกัดกองปราบปรามใช้ประโยชน์ในการฝึกฝนการใช้อาวุธประกอบการปฏิบัติหน้าที่ราชการ

เป็น “ความหวังที่ตั้งมั่นไว้” ของนายพลมือปราบคนดัง

ที่เจ้าตัวระบายเรื่องราวในครั้งนั้นว่า

พ.ศ. 2529  คงเป็นที่ยอมรับกันแล้วว่า ช่วงชีวิตของแต่ละคนนั้นมีน้อย  จำกัด  ไม่ยืนยาวดังใจปรารถนา ร่างกายของเราไม่สามารถจะทนทานได้ดังเครื่องจักรกลที่อาจแก้ไขเปลี่ยนแปลงอะไหล่ชิ้นส่วนต่างๆ  ได้  เมื่อใช้งานมานานและชำรุดทรุดโทรม  ยิ่งนานวันเราก็จะมีความรู้สึกยิ่งขึ้นทุกทีว่า มีหลายสิ่งหลายอย่างที่เราควรจะทำ

แต่เรามักจะนึกอยู่เสมอว่าถ้าเรามีเวลามากกว่านี้  ถ้าเรามีกำลังแข็งแรงยิ่งกว่านี้   ถ้าเรามีอำนาจหน้าที่มากกว่านี้  เราจะสร้าง  เราจะทำทุกอย่างที่เราตั้งใจไว้ให้ได้และให้ดียิ่งกว่านี้  แต่เราก็คงทำมากกว่านี้ไม่ได้เพราะเวลาก็ดี  ความทนทานในร่างกายของมนุษย์ก็ดี  อำนาจหน้าที่ของเราก็ดี  ย่อมมีขีดขั้นขอบเขต  เป็นการยากที่เราจะยืดเวลาจะเพิ่มพูนความแข็งแรงในร่างกายของเรา จะคงไว้ซึ่งอำนาจหน้าที่  โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่ออายุของเรามากแล้ว

เมื่อเป็นเช่นนี้  เราก็เหลืออีกวิธีเดียวคือ “การทำงาน” 

ข้าพเจ้าจะขอกล่าวถึงการทำงานของตัวเองสักเล็กน้อย  ข้าพเจ้าทราบว่าการพูดถึงตัวเองนั้น  เป็นของไม่ดี  แต่ก็หวังว่าคงไม่คิดเป็นการอวดดีวิเศษ  สิ่งที่ข้าพเจ้าจะกล่าวนี้  เรา-ท่านทั้งหลายที่ทำงานต่างก็มีเหมือนกัน  คือ  ‘การสร้างสนามยิงปืนในบริเวณที่ทำการกองปราบปราม’ เป็นความหวังที่ตั้งมั่นไว้อันหนึ่งของข้าพเจ้า และที่มาของความหวังนี้คือ

เมื่อแรกข้าพเจ้าเป็นนายตำรวจใหม่ๆ แต่งเครื่องแบบเข้าร้อยเวร  คาดอาวุธปืนพกที่บั้นเอวรู้สึกตนเองว่า สง่างาม ต่อมาได้คิดว่า  ความสง่างามนั้นมีพิษภัยซ้อนอยู่มหันต์ แม้กฎหมายจะให้อำนาจแก่เรา  แต่เราก็มิได้มีอำนาจเหนือกฎหมายกว่าผู้ใด  เราจะต้องเป็นผู้ต้องหาเหมือนคนอื่นๆ  เมื่อเรายิงคนตาย  แม้จะปฏิบัติหน้าที่ก็ตาม จนกว่าจะพิสูจน์ได้ว่าเราทำเพื่อตน  หรือเพื่อผู้อื่นให้มีชีวิตรอด โอกาสที่จะเป็นผู้ต้องหานั้นจึงมีตลอดเวลา  เพราะเราเป็นผู้อาวุธ  และรักษากฎหมาย  ทำงานตั้งแต่เช้า จรดเย็น จรดกลางคืน  ทั้งวัน  หรือทุกวันไม่เว้นวันหยุด  โดยเฉพาะสภาพแวดล้อมปัจจุบันที่ทำให้อาชญากรรมสูงขึ้นพร้อมกับความเหี้ยมโหดของอาชญากร

คำถามจึงมีว่า  เมื่อใดเราควรจะชักอาวุธปืนออกมา  เมื่อใดเราควรจะให้อาวุธปืนยิง

คำตอบก็คือ จนกว่าจะแน่ใจมั่นใจว่าเรารู้วิธีการใช้อาวุธปืน  และการใช้นั้นเราทำเพื่อตน  หรือทำเพื่อผู้อื่นให้มีชีวิตรอดเท่านั้น  ถ้าผู้ใช้มีความรู้เรื่องปืน แต่ไม่เคยใช้อาวุธปืนเลย  ความผิดพลาดต้องมีแน่  การฝึกฝน  ประกอบประสบการณ์เป็นสิ่งสำคัญ

ตัวอย่างตำรวจจราจรบนท้องถนน  ยืนห้ามรถโดยไม่เคอะเขิน  แต่ถ้าเป็นเราท่านไม่เคยปฏิบัติ  ข้าพเจ้าไม่แน่ใจว่าจะทำได้  การใช้อาวุธปืนก็เช่นกัน  การตัดสินใจเหนี่ยวไกปืนแต่ละครั้ง  ผู้ชำนาญ  ยังเล็งแล้วเล็งอีก  ผู้ใช้ปืนที่ดีจึงต้องมีการฝึกฝน

เมื่อข้าพเจ้ามาอยู่กองปราบปรามหน่วยงานที่มีอำนาจหน้าที่รับผิดชอบปฏิบัติมากมายทั่วราชอาณาจักร  ในฐานะหัวหน้าหน่วย  ข้าพเจ้าอยากเห็นกองปราบเสมือนเอฟบีไอ  ของอเมริกา  ซึ่งเคยรับฟังบอกเล่ามาว่ามีพร้อมทุกอย่าง  ในด้านเทคนิค-เครื่องมือในด้านสถานที่ฝึกฝน  โดยเฉพาะสนามยิงปืนซึ่งมีทั้งในที่ร่ม  ที่แจ้ง  มีการฝึกซ้อม  ทั้งกลางวัน  กลางคืน  ประสิทธิภาพของเจ้าหน้าที่จึงมี

แท้จริงแล้วเรา-ท่านทั้งหลาย  มิได้ด้อยกว่าชาวเอฟบีไอ เพียงแต่เราขาดปัจจัยในการปรับปรุงสถานที่

เมื่อมีผู้ปรารถนาดี…คุณพรพิมล  มั่นฤทัย…คุณพุ่มพวง  ดวงจันทร์  เห็นความสำคัญของกองปราบปราม  ประสงค์ขอร่วมกันสร้างสนามยิงปืนให้ พร้อมกับคุณสมศักดิ์  นิตยาพรเกิดศรัทธา  ภายหลังร่วมด้วย  แม้สถานที่จะคับแคบแต่น้ำใจของผู้อารี  มีมาก  เมื่อคำนึงถึงประโยชน์ส่วนใหญ่ จึงตัดสินใจน้อมรับความหวังดี  ตัดใจเลือกสนามฟุตบอลในบริเวณกองปราบปราม ซอยโชคชัย  4  ที่ตำรวจและลูกหลานตำรวจใช้เล่นส่วนหนึ่งเพื่อจัดสร้าง

หวังว่า พวกเราคงให้อภัย เห็นด้วยเมื่อเข้าใจเจตนารีบเสนอขออนุมัติก่อสร้างสนามยิงปืน กรมตำรวจกรุณาอนุมัติจึงตั้งกรรมการดำเนินการตามโครงการก่อสร้าง  ตั้งคณะทำงานเพื่อปรับปรุงประสิทธิภาพ  การใช้อาวุธปืน  ได้รับความร่วมมือด้วยดีสนามยิงปืนของกองปราบปรามจึงปรากฏมีขึ้น  ณ  บัดนี้

โชคชะตาของเรา-ท่านทั้งหลาย  เป็นเรื่องที่เผลอไม่ได้  ปล่อยปละละเลยไม่ได้  ถ้าเราเผลอหรือปล่อยปละละเลย  ไม่คอยหล่อหลอมไว้ให้ดี  เราก็อ่อนแอลงไป  ทรุดโทรมลงไปและในที่สุดภัยพิบัติก็มาถึงเรา  ด้วยเหตุนี้  จึงเป็นความจำเป็นสำหรับพวกเราที่จะต้องคอยหล่อหลอมกล่อมเกลาโชคชะตาของเราไว้เสมอด้วยการฝึกฝนหาวิชาความรู้  สนามยิงปืนจึงเป็นสถานที่หนึ่งในการนี้

ต่อไปนี้  ความแน่ใจ  มั่นใจในการใช้อาวุธปืนของตำรวจกองปราบปรามคงมีถ้วนทั่วคงจะได้เห็นกิริยาท่าทางภายนอก  สุภาพ  ผึ่งผาย ไม่สะทกสะท้าน  ไม่งกเงิ่นเก้อเขินในการพกพาและใช้อาวุธปืน  และเมื่อรวมกับน้ำใจที่แกล้วกล้าสามารถ  ไม่ย่นย่อต่ออุปสรรคและภยันตราย  ย่อมสละสิ่งต่างๆ  เพื่อความเป็นธรรม  และหน้าที่แล้ว

“ความองอาจกล้าหาญของตำรวจกองปราบปราม” จะคงมีอยู่ชั่วกาล

โชคดีอีกครั้ง ที่ความหวังที่ตั้งมั่นไว้ได้สำเร็จ  ขอบคุณอีกครั้งสำหรับทุกท่านที่ทำให้สนามยิงปืนกองปราบปรามมีขึ้น  ขอบคุณอีกครั้งสำหรับวิทยากรที่ได้กรุณาให้วิทยาทานแก่พวกเรา  ผลของการร่วมคิด  ร่วมจิต  ร่วมทำ

แน่นอนสมรรถภาพในการใช้อาวุธปืนของตำรวจกองปราบปรามจะต้องมี  จะต้องนำไปใช้เพื่อให้เกิดความสงบสุขร่มเย็นแก่ประชาชนและจะส่งผลหล่อหลอมกล่อมเกลาปั้นรูปโชคชะตาตำรวจกองปราบปรามในอนาคตด้วย