“ออมมีอาชีพเป็นผู้สื่อข่าวสำหรับงานที่ทำอยู่ตอนนี้ก็รู้สึกชอบเพราะได้รู้เรื่องใหม่ๆอยู่ตลอดเวลา ได้รู้เรื่องราวก่อนคนอื่นแถมยังได้เจอสังคมดีๆรอบตัวได้รู้จักคนใหม่ๆอยู่เสมอ แต่ข้อเสียคือเวลาการทำงานที่ค่อนข้างกินเวลาส่วนตัวทำให้พักผ่อนได้น้อย ได้ใช้ชีวิตกับคนรอบตัวน้อยลง ปริมาณงานก็ค่อนข้างเยอะเมื่อเทียบกับเงินที่ได้รับ บางครั้งก็ต้องรับมือกับอารมณ์คนอื่นเหมือนเป็นสนามอารมณ์ให้คนอื่น ต้องทำงานที่บางครั้งไม่ใช่แบบที่ตัวเองชอบ” ออม-อิศริยา อภิชาติโยธิน ผู้สื่อข่าวสาวคนเก่งจากวิกหมอชิตเปิดโหมดสนทนาด้วยการบอกถึงความชอบในอาชีพนี้
ก่อนจะมาโลดแล่นในวงการสื่อโทรทัศน์ ผู้สื่อข่าวสาวคนนี้ จบชั้นมัธยมจากโรงเรียนโพธิสารพิทยากร จบปริญญาตรีจากมหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ สาขาวิชาภาษาและวรรณคดีไทย วิชาโทภาษาอังกฤษ มีคติประจำใจว่า ทำงานให้เยอะให้พอเท่าที่ใช้เงิน และเมื่อยามท้อเธอบอกว่า“ร้องไห้”ซึ่งถือเป็นการระบายอย่างหนึ่ง พอร้องไห้เสร็จแล้วก็แล้วไป มันผ่านไปแล้วมองว่าต่อให้เราตัดสินใจอีกแบบก็เป็นไปได้ว่าเราก็อาจจะเสียดายกับตัวเลือกที่เราเลือกอยู่ตอนนี้ก็ได้ นอกจากนี้ต้องรู้จักการทำงานกับผู้อื่นเข้าใจความสังคมเพราะคนเราโตมาไม่เหมือนกัน มีความรู้สึกความเห็นมุมมองที่ต่างกันต้องรู้ว่าในสถานการณ์ไหนควรทำตัวแบบไหน
แน่นอนว่าสังคมยุคปัจจุบันแม้แต่ผู้หญิงด้วยกันเองเมื่อพูดถึงผู้หญิงก็จะบอกว่า ทุกวันนี้สวยอย่างเดียวไม่พอ เก่งอย่างเดียวก็ไม่ได้ จะเป็นคนมีคุณภาพ ต้องทั้งสวยและเก่ง สำหรับมุมมองเรื่องนี้นักข่าวสาวบอกว่า ถ้าถามผู้หญิงสวยในมุมมองของเราเป็นแบบไหน
“คือตัวเองอยากมองหน้าตัวเองทุกวันแต่งตัว แต่งหน้า วางบุคลิกก็สวยจากภายนอก คิดดีมองบวกกิริยามารยาทดี รู้จักกาลเทศะก็จะสวยจากภายในทุกคน มีความสวยในแบบของตัวเอง ส่วนผู้หญิงเก่งคือผู้หญิงที่สามารถรับมือกับสถานการณ์ที่ผ่านเข้ามาได้ไม่ว่าจะรูปแบบไหน คนที่รู้จักเรียนรู้กับทุกเรื่องที่ผ่านมา ยอมรับว่าสิ่งผิดพลาดเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นได้ เข้าใจในความแตกต่างในมุมมอง”
เธอยังพูดติดตลกถึงเป้าหมายในชีวิตว่า อยากรวย ถึงตอนนี้จะรวยขึ้นแล้ว แต่ยังไม่เท่ากับที่ต้องการอยากรวยจนไม่ต้องเอาเวลามาเครียดกับเรื่องเงิน ตอนนี้ก็มองว่า ประสบความสำเร็จแล้วในระดับหนึ่งที่ทำงานดูแลตัวเองได้ แต่เชื่อว่าตัวเองจะมีสามารถประสบความสำเร็จได้มากกว่ารอมีบ้านจะได้เลี้ยงแมวด้วย
ผู้สื่อข่าวสาวอัธยาศัยดีฝากมุมมองของผู้หญิงในอดีตกับปัจจุบันด้วยว่า มีความเหมือนกันไม่ได้แตกต่างอะไรมากมาย จะต่างแค่เรื่องความทันสมัย มีอุปกรณ์ มีเทคโนโลยีในชีวิตประจำวัน เพราะไม่ว่าจะผู้หญิงสมัยไหนก็มีความคิดเป็นของตัวเอง เพียงแต่ค่านิยมในแต่ละสมัยทำให้แต่ละยุคแสดงออกมาไม่เหมือนกัน การปฏิบัติตัวต่างกัน แต่ไม่หมายความว่าผู้หญิงในตอนนี้ดีกว่าตอนนั้นหรือว่าผู้หญิงในตอนนั้นดีกว่าตอนนี้ เพราะเป็นเรื่องของตัวบุคคลสุดท้ายแล้วจะผู้หญิง ผู้ชาย หรือเพศไหนก็เป็นคนเหมือนกัน
