เป็น “ปรัชญาชีวิต” มุมคิดของ พล.ต.ท.ต่อศักดิ์ สุขวิมล ผู้ช่วยผู้บัญชาการตำรวจแห่งชาติ มักบรรยายอธิบายภาพมาเผยแพร่ถ่ายทอดอยู่เสมอ
ล่าสุด เจ้าตัวบอกว่า ว่าวขึ้นที่สูงได้ เพราะต้านลม คนขึ้นที่สูงได้ เพราะสู้อุปสรรค
ในสมัยเด็กๆท่านคงเคยเห็นคนเล่นว่าว หรือสมัยนี้คงจะมีน้อยแล้ว และท่านจะเห็นว่า ก่อนที่ว่าวจะขึ้นสู่ที่สูงจนติดลมบนได้นั้น ว่าวจะต้องปะทะกับแรงลมทีละน้อย ๆ สายป่านที่บังคับก็ต้องคอยดึงรั้งไว้ไม่ให้ตึงหรือหย่อนจนเกินไป เพื่อให้ว่าวค่อยๆยกตัวขึ้นอย่างมั่นคง
เช่นเดียวกับคนเรา ก่อนที่เราจะขึ้นสู่ตำแหน่งที่สูงได้เราจะต้องต่อสู้อุปสรรค และค่อยๆเป็นค่อยไป
รู้จักหยุด รู้จักคอย รู้จักรอ รู้จักเดิน รู้จักผ่อน และเร่ง ซึมซับและเก็บเกี่ยวทุกเรื่องราวที่ผ่านเข้ามา
ดังมีสุภาษิตของฝรั่งเศสที่รัชกาลที่ 6 ทรงแปลออกมาว่า “ทางไปสู่เกียรติยศจักประดับดอกไม้หอมหวลชวนจิตไซร่ บ่มี ”
ในชีวิตคนเราไม่มีใครเลยที่จะก้าวไปข้างหน้าได้โดยไม่มีอุปสรรคขวากหนาม ไม่มีใครเลยที่ขึ้นสู่ที่สูงได้ด้วยการดลบันดาลของสิ่งศักดิ์สิทธิ์ และคำว่า “ราชรถมาเกย” ก็มีเพียงแต่ในนิทานเท่านั้น
ดั่งเช่น “โจโฉ” ในสามก๊กมีชีวิตที่โลดโผนล้มลุกคลุกคลานไม่น้อย ก่อนที่จะขึ้นเป็น “มหาเสนาบดี” และเป็น “อ๋องหนึ่ง” ซึ่งเป็นใน “ผู้นำ” ที่เข้มแข็งที่สุดในยุคนั้น
“โจโฉ” ต้องหนีหมายจับ เพราะการพลาดสังหาร “ตั๋งโตะ” ต้องเสี่ยงดวงไปรบกับ “อ้วนเสี้ยว”จนชนะต้องคุกเข่าอ้อนวอนขอชีวิตจาก “กวนอู” เมื่อครั้งพ่ายแพ้ที่ “ยุทธนาวีผาแดง” ต้องตัดหนวดหนีตายให้รอดพ้นจาก “ม้าเฉียว” และอีกหลายๆครั้งที่หวิดจะต้องเสียชีวิต
อุปสรรคเหล่านี้สร้างและหล่อหลอมให้ “โจโฉ” กลายเป็น “ยอดคน” ถ้าแม้ไม่แน่ไม่เก่งจริง “โจโฉ”จะไม่ก้าวขึ้นมาถึงขนาด “พระเจ้าเหี้ยนเต้” ต้องยอมแน่นอน
หนทางที่ยากลำบากทำให้คนทรหดอดทน คลื่นที่ร้ายแรงและลมที่โหมกระหน่ำ ทำให้คนเป็นคนเต็มคนดั่งเช่น “ว่าวขึ้นที่สูงได้เพราะต้านลม คนขึ้นที่สูงได้เพราะสู้อุปสรรค”
หวังว่า หากท่านพบกับอุปสรรคใด ๆก็ตามขอให้ท่านสู้โดยใช้สติปัญญา
ความสำเร็จไม่ได้มีสำหรับไว้สำหรับคนที่เดินเร็วเสมอไป แต่มีไว้สำหรับคนที่เดินช้า แต่ไม่หยุดเดิน
จงก้าวไปข้างหน้า แม้จะถึงช้าก็ยังดีกว่าเดินถอยหลัง
การเดินเร็วทำให้เราไม่ต้องเสียเวลามาก แต่อาจพลาดจากบางสิ่งบางอย่างได้ แต่การเดินช้าแม้จะทำให้เราถึงปลายทางช้า แต่เราได้มีเวลาสังเกตรายละเอียดต่าง ๆ ระหว่างเดินทาง อาจมีแง่มุมที่ทำให้เราได้ค้นพบมากกว่า
บางทีปลายทางก็ไม่ได้สำคัญมากไปกว่าสิ่งที่อยู่ระหว่างทาง
ความสุขในปัจจุบันก็เป็นสิ่งที่เราจับต้องได้โดยที่เราไม่ต้องรอคอยความสุขของอนาคต
