สะท้อนความรู้สึกแท้จริงจากหัวใจของผู้พิทักษ์สันติราษฎร์กระทบถึง “ผู้เป็นนาย”บางคน
ที่เที่ยวประชดประชัน “สั่งแห้ง”
บทความระบายความในใจที่มาจากเครดิต “ตำรวจไทย” น่าจะโดนใจใครหลายคน
“ไม่ไหวก็ลาออกไป”
อยากจะบอกว่าถ้าไม่เป็นหนี้สหกรณ์และเห็นแก่คนค้ำ พวกผมจะรีบลาออกเดี๋ยวนี้เลยครับ
“ไม่ไหวก็ลาออกไป”
ท่านก็พูดได้เพราะท่านไม่ต้องมาตากแดดโบกรถ มารบกับชาวบ้าน มาทะเลาะกับคนเมา ไม่ต้องมาดับไฟป่า ไม่ต้องมาบ้านสีขาว ไม่ต้องมาตากแดดฝึกแถวประจำสัปดาห์ ไม่ต้องมาสอนยาเสพติดเด็ก ป.6
ท่านนั่งอยู่แต่ห้องแอร์ท่านจะรู้อะไร
พอพวกผมทำไม่ดีท่านก็ส่งพวกผมไปหนองสาหร่าย แน่จริงท่านทำทุกอย่างเท่ากับพวกผม แล้วเวลาไปฝึกก็ไปฝึกด้วยกันกับพวกผม
อย่าสั่งถ้าตัวท่านเองยังทำไม่ได้เลยครับ
“ไม่ไหวก็ลาออกไป ”
ท่านก็พูดได้ เงินเดือนท่านมากกว่าผม ส่วนพวกผม บางเดือนพวกผมบางคน เหลือไม่ถึงพัน เผลอ ๆ ติดลบด้วยซ้ำไป แต่ต้องเอาเงินส่วนตัวมาเติมน้ำมันรถให้หลวง เพื่อใช้ออกตรวจ หรือเติมน้ำมันรถเพื่อไปรับตัวผู้ต้องหาตามหมายจับ ต้องเอาเงินมาเติมค่าโทรศัพท์เพื่อใช้โทรหานาย ต้องจ่ายค่าตัดผมทุก 3 วัน ลูกเมียครอบครัวพวกผมก็ต้องกินข้าว
ขอถามหน่อย พวกผมจะไปหามาจากไหน
พวกผมไม่ได้เกิดมารวย ต้องพึ่งสหกรณ์ บางคนที่ก่อหนี้สินขึ้นมามิใช่จากความฟุ่มเฟือย มันเกิดจากความจำเป็นทั้งค่าใช้จ่ายในครอบครัว และสิ่งของเครื่องใช้ ในอาชีพตำรวจซึ่งหลวงไม่มีแจกให้
ถ้าท่านไม่เห็นใจพวกผมก็ขอความเมตตาจากท่านอย่าเอาอะไรมาป้อนให้กับพวกผมอีกเลยครับ
