เราอาจไม่มีวันพรุ่งนี้

พล.ต.ท.ต่อศักดิ์ สุขวิมล ผู้ช่วยผู้บัญชาการตำรวจแห่งชาติ มีบทความปรัชญาชีวิตมาฝากให้คิด

เจ้าตัวบอกว่า กว่าเราจะไปถึงเป้าหมายนั้น อาจจะต้องแลกกับบางสิ่ง และทิ้งบางอย่างไว้ข้างทาง เพราะทุกทางเลือกนั้นมีราคาที่ต้องจ่ายเสมอ

มีน้อยคนที่จะเข้าใจสิ่งที่เรากำลังพยายามทำอยู่จนกว่าเราจะทำสำเร็จ และบ่อยครั้งที่มักจะเจอกับคำด่าว่า คำดูถูก ความสงสัยความไม่เข้าใจที่เป็น “พลังลบ” ให้กับเราไม่น้อย แต่ต้นทุนของการรับมือกับสิ่งเหล่านี้มันก็สมกับราคาที่ต้องจ่ายในการเดินทางสู่ความสำเร็จ

“ต่อให้เราทำสำเร็จแค่ไหน ก็มีทั้งคนชื่นชมและอิจฉา ต่อให้เราล้มเหลวเพียงใด ก็มีคนทั้งเห็นใจและสมน้ำหน้า ดังนั้นผู้ที่ไม่ถูกนินทา ไม่มีในโลก”

บางเรื่องแม้เราจะไม่ชอบ แต่ยังไงมันก็จะต้องเกิดขึ้น หรืออาจจะประสบมาแล้วหรือไม่ก็ต้องเจอไม่วันใดก็วันหนึ่ง แต่ถ้าเราได้เรียนรู้และเตรียมตัวให้พร้อมก่อนที่จะพบกับมันจะทำให้เราเข้าใจกับสิ่งที่ต้องเจอได้ดียิ่งขึ้นเช่น เพื่อนจะเข้ามาในชีวิตและจากเราไปเสมอ

ขณะเดียวกันเพื่อนใหม่ก็จะเข้ามาแทนที่และมีน้อยมากที่ยังคงติดต่อกันอยู่ตลอด

สิ่งต่าง ๆจะไม่เป็นไปอย่างที่เราคิดเสมอ เช่น การอยากได้อะไรอย่างหนึ่ง แล้วเกิดไม่ได้ก็จะเครียดและทุกข์ใจ ตลอดจนการที่เราเคยคิดว่า คนหลายคนรักเรา แต่ส่วนมากไม่ใช่ ไม่ว่าเราจะมีชื่อเสียง หรือเป็นแค่คนธรรมดาก็จะมีทั้งคนรักและคนเกลียดด้วยเหตุผลอันมากมาย เช่น การอิจฉา

จงจำไว้ว่า เราจงดีในแบบของเราและนับถือตัวเราเองได้โดยไม่จำเป็นต้องให้ทุกคนมาชอบเรา ไม่มีใครสามารถเปลี่ยนชีวิตเราได้ นอกจากตัวเราเอง ถึงแม้คนจะช่วยเหลือเราได้ก็แค่ระดับหนึ่ง

ดังนั้นจงเรียนรู้ที่จะยืนด้วยสองเท้าของเราเองเป็นไม้ค้ำยันในชีวิตของเรา

เพราะไม่มีใครอยู่กับเราไปตลอดชีวิตและไม่มีใครประสบความสำเร็จอย่างเดียวตลอดชีวิตเช่นกัน

สิ่งที่ควรคิดอีกอย่างหนึ่ง คือ เราอาจไม่มีวันพรุ่งนี้ เพราะเราไม่มีทางรู้ล่วงหน้าได้ว่า เหตุการณ์ใด ๆจะเกิดขึ้นกับเราบ้าง

สิ่งที่ควรคิดอีกอย่างหนึ่งคือ ความมั่งมี ไม่ว่าจะเป็นตำแหน่ง เป็นเงิน หรือเพื่อน แม้เขาจะมีมากกว่าเราก็ไม่ได้หมายความว่า พวกเขาจะมีความสุข ดังเช่น คนที่มีชื่อเสียงต่างก็ผ่านมสุมทั้งด้านการเงินบ้าง การศึกษาบ้างครอบครัวแตกแยกบ้าง ด้วยกันทั้งนั้น

ชีวิตก็เป็นแบบนี้แหละ ถ้าเราเข้าใจและยอมรับมันได้ เราก็ใช้ชีวิตอย่างมีความสุข

“ขุนเขายังต้องพังทลาย ขื่อคานถึงแม้จะแข็งแรงปานใด สุดท้ายต้องพังลงมาเหมือนกับบัณฑิตและผู้ปกครองสุดท้ายก็ต้องร่วงโรย”