จำคำสอนของนายตำรวจรุ่นพี่ท่านหนึ่งฝังหัวมาตลอด
พ.ต.อ.ชย มานะกิจ ผู้กำกับการ (สอบสวน) กลุ่มงานสอบสวน กองบังคับการสืบสวนสอบสวนสำนักงานตรวจคนเข้าเมือง ถือโอกาสนำเอามาถ่ายทอดเป็นวิทยาทานแก่เพื่อนข้าราชการตำรวจด้วยกัน
ในหัวข้อเรื่อง “ตำรวจและชาวประมง”
เจ้าตัวบอกว่า “ตำรวจไม่ต่างจากชาวประมง ออกเรือ ตั้งแต่อายุ 20 เศษ กว่าจะได้กลับเข้าฝั่งก็อายุ 60 ปี”
บางคนเก่งกาจฝีมือดีได้เป็น “ไต้ก๋ง” ควบคุมเรือ
ใครเชี่ยวชาญหน่อยก็เป็น “อินทาเนีย” ดูแลเครื่องยนต์เพื่อให้เรือแล่นได้
ใครทำกับข้าวเก่งก็ทำหน้าที่ “จุมโพ่” ทำกับข้าวจัดสรรแบ่งปันคนในเรือ
ชาวประมงคนไหนมีฝีมือดูลมดูฝนดูฟ้าดูน้ำเก่งก็จับปลาได้มากมายเต็มลำเรือ
กลับเข้าฝั่งอย่างมีความสุข เอาปลาขาย
ดูแลไปถึงลูกเมียที่อยู่ฝั่งอย่างสุขสำราญ
แต่ชาวประมงบางคน ก็ต้องผิดหวัง จับปลาได้น้อย มิหนำซ้ำ บางคนเจอพายุใหญ่ ลมกรรโชก พาเรือจม บางคนพาเรือ ชนหินโสโครก “ทำเรือแตก” ก่อนจะกลับเข้าฝั่งเสียด้วยซ้ำ
ลูกเมียตกระกำลำบากไปตามกัน
