ยุทธภพกำลังเข้าสู่สุญญากาศ
ไร้ “เจ้าสำนักตัวจริง”นั่งบริหารกองทัพระหว่างกระดานคัดเลือก “จอหงวน”
เกมเสี่ยงท้ายของผู้กุมอำนาจใกล้ระเบิดขึ้นครั้งใหญ่
ท้ายสุดไม่พ้น วิถีแห่งจอมยุทธ ท่ามกลางคำร้องขอจากเหล่านักรบ
จอมยุทธชราขยับไม้เท้าหัวมังกรเคาะไปที่ขอบกะลาบิ่นใบนั้นเบาๆ แต่เปี่ยมไปด้วยพลัง พลันกะลาบิ่นก็ลอยหมุนตัวขึ้นสวนกระแสแรงโน้มถ่วงมาอยู่ระดับสายตาแล้วหล่นคว่ำวางลงบนหัวมังกรของไม้เท้านั้น
ปรากฏ “จดหมายน้อย” พับปิดผนึกด้วยยางไม้ติดอยู่ที่ “ก้นกะลา” ครั้นเมื่อจอมยุทธชราหยิบมาแกะออกอ่านก็ปรากฏข้อความพรรณาร้องทุกข์ดังนี้
” เรียนท่านจอมยุทธผู้เฒ่าผู้เป็นความหวังของชาวยุทธจักร หนังสือร้องทุกข์ฉบับนี้คือ ตัวแทนของบรรดาจอมยุทธทั่วปฐพีที่ได้รับความเดือดร้อนจากการเปลี่ยนแปลงผันผวนอันเกิดจากเหล่าพรรคมารที่แทรกตัวเข้าครอบงำระบบและกติกาแห่งยุทธภพมาช้านาน”
จดหมายคร่ำครวญยังพร่ำเพ้อถึงบรรดาพรรคมารรวมหัวกันแก้ไขกฎกติกาแลธรรมเนียมเก่าแก่ของโบราณาจารย์ที่สืบทอดกันมายาวนาน เพียงเพื่อสกัดกั้นเหล่าจอมยุทธพเนจร “ไร้ค่าย” ที่เป็น “อิสรชน” ไม่สังกัดสำนักใดๆ
ผูกซ่อนเงื่อนในกฎกติกาใหม่ด้วยหวังสืบทอดทายาทของเหล่าจอมมาร ส่งผลให้บรรดาจอมยุทธน้อยใหญ่จากทั่วหล้า หวาดผวากับการถูกเหล่า “บรรดาจอหงวน” ที่ซ่องสุมกันใน “สำนักจอมมาร” และแฝงตัวอยู่ในซุ้มสำนักอิสระต่างๆมากมาย
คอยจับจ้องฟ้องร้องต่อคณะตุลาการ “จับผิดหยุมหยิม” กับการใช้กระบวนท่าพื้นฐาน หรือพลิกแพลงพิสดารอันเป็นธรรมชาติวิถีของเหล่าจอมยุทธในการขจัดทุกข์ภัยให้แก่ราษฎร
“เป็นเหตุให้ปัจจุบันนี้ ท่านจะได้เห็นจอมยุทธแถวสอง แถวสามมาปรากฏลีลาโชว์กระบวนท่า แทนจอมยุทธแถวหน้าที่หลีกเร้นงำประกาย เก็บซ่อนวิชาแลกระบวนท่าอันไร้เทียมทานเอาไว้” เขาระบายความอัดอั้น
“ด้วยเกรงจะถูกฟ้องร้องจากเหล่าจอหงวนใต้เงาจอมมาร พาลให้บรรยากาศแห่งยุทธภพขาดสีสันแลจินตนาการอันเคยเพริศแพร้วพรรณราย ขอท่านจอมยุทธผู้เฒ่าได้โปรดพิจารณาคำร้องนี้ แล้วนำเข้าสู่สภาสูง ช่วยแก้ไขปัดเป่าบรรเทาทุกข์ จำกัดขอบเขตสำนักอิสระ หรือทลายล้างกฎกติกาใหม่อันไม่เป็นธรรมชาติต่างๆ เพื่อให้บรรยากาศของยุทธภพ กลับคืนสู่สภาวะปกติโดยไว”
เพื่อขวัญและกำลังใจของเหล่าจอมยุทธ ในการคิดค้นกระบวนท่ามาช่วยกันปราบเหล่ามาร อภิบาลประชาราษฎรให้อยู่เย็นเป็นสุขตามครรลองกติกาอันยุติธรรมด้วยจักเป็นกุศลยิ่ง
จอมยุทธผู้เฒ่าพับจดหมายน้อยเก็บใส่กระเป๋าเสื้อ
พยักหน้าให้เด็กรับใช้ ก่อนย่างกรายออกจากงานเลี้ยงสังสรรค์ประจำปี
กลับสู่กระท่อมน้อยเพื่อครุ่นคิดทำการใหญ่ในวันพรุ่ง
Cr: ภูตะวันฉาย
