ควันหลงวันตำรวจ
พล.ต.ต.เชิงรณ ริมผดี ผู้บังคับการตรวจคนเข้าเมือง 2 เปิดฉากเล่าเรื่องวิชาบริหารงานตำรวจที่ไม่มีสอน ( re-run )
เรื่องจริงของชีวิตตำรวจคนหนึ่งในอีกมุมหนึ่งที่เหลือเชื่อ แต่เกิดขึ้นจริง
ตอน1: อุดมการณ์
บทเรียนในโรงเรียนนายร้อย 4 ปี จะสู้วิชาชีวิตจากบทเรียนการเป็นตำรวจจริงๆได้อย่างไร
ครั้งหนึ่ง สมัยเป็นผู้กอง ยศ ร.ต.อ. ทำหน้าที่หัวหน้าหน่วยปฏิบัติการพิเศษ ตำรวจภูธรเขต 11 คุม 4 จังหวัด คือ กระบี่ นครศรีธรรมราช พัทลุง และตรัง ขึ้นชื่อว่า เป็นพื้นที่หร๊อยแรงตามประสาคนจริงอัตลักษณ์คนใต้ ที่เต็มไปด้วยกลุ่มโจร มือปืน บ่อนต่างๆ ในสมัยนั้น
ด้วยนโยบาย “งานมาก่อนเงิน” ของท่านผู้การเขตที่จริงจังเด็ดขาดและสารวัตรที่เหมือนครูนักสืบของผมในเวลานั้น. ทำให้การเรียนรู้วิถีนักสืบและตำรวจมือปราบในพื้นที่ดงนักเลงเป็นไปอย่างท้าทาย สนุกกับการเป็นตำรวจสายลุยบู๊ไม่ต้องเกรงใจโจร และไม่เกรงใจลูกพี่โจรแม้จะเจ้าพ่อแค่ไหน
โดยเฉพาะพวกทำบ่อนใหญ่ๆและแหล่งอบายมุขซุกยา ที่ใครต่อใครกลัว ไม่เคยเกินมือเรา
การกล้าลุยแบบไร้เงื่อนไข และการให้ใจกันแบบนักเลงของสารวัตร ทำให้ หน่วยปฏิบัติการตำรวจภูธรเขต 11 ยุคนั้นเป็นที่เลื่องลือ ได้รับความเกรงใจจากบรรดาโกผู้มีอิทธิพลทั้งหลาย จนเป็นผลพวงให้เราได้ข้อมูลข่าวดีดี ไปใช้ปราบคนร้ายสำคัญในพื้นที่จบเห่ไปได้หลายคดี…
การจดจำบุคลิกนักเลงของสารวัตรและการเป็นที่เกรงขามของมาเฟียทั้งหลาย ยิ่งเพิ่มความมั่นใจให้เชื่อในเรื่องหลักความถูกต้องมาใช้เป็นแนวในวิถีชีวิตราชการ
ตอน2: อุดมคติไม่มีจริง
จนวันหนึ่ง มีการปรับโครงสร้างใหญ่ เป็นผู้การจังหวัด หน่วยระดับเขตถูกยุบไปรวมกับกองบัญชาการภาคที่สุราษฏร์ธานี ส่งผลให้เจ้านายที่คุ้มหัวทั้งผู้การเขต และสารวัตรย้ายเลื่อนตำแหน่งไปที่อื่น เหลือผมกับทีมอีกราว 30 นาย ที่ยังปักหลักสมัครใจเป็นกำลังระดับหมวดตั้งอยู่ที่นครศรีธรรมราช และขึ้นยุทธการกับผู้การจังหวัด
การเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่นี้ ทำให้บรรดาบ่อนทั้งหลายประกาศตัวเปิดมหกรรมบ่อนครั้งใหญ่ทุกหัวระแหงอย่างไร้ความเกรงกลัว และด้วยความเชื่อมั่นในหลักของความถูกต้องเป็นตัวสร้างผลงาน
ผมนำกำลังออกทลายบ่อนใหญ่ที่กล้าเปิดท้าทาย…เพียงไม่กี่วัน จับนักพนันรวมๆได้เกือบสามร้อยคน
ผลจากการโชว์ฝีมือครั้งนั้น ทาง ภูธรจังหวัดนครศรีธรราช มีคำสั่งให้ผู้กองเชิงรณ ริมผดี นำกำลังทั้งหมด ไปตั้งฐานปฏิบัติการชั่วคราวที่ “วัดสวนขันธ์ อำเภอร่อนพิบูลย์” อ้างภารกิจให้ไปไล่ล่าโจรเผารถแมคโคร เรียกค่าคุ้มครอง บริษัทแห่งหนึ่ง ที่เพิ่งเกิดเหตุมาได้ไม่กี่วัน..
ให้ไปตั้งฐาน ภายใน 4 ชั่วโมง .. เฮี่ย
ชีวิตพลิกผัน เปลี่ยนแนวจากนักสืบนอกเครื่องแบบ ไปใส่ชุดเขียว แบกปืน M-16 ตั้งฐานในวัด อย่างกะทันหัน ไม่ทันเตรียมตัว ทำให้เกิดความทุลักทุเล หามุ้ง หอบปืน หิ้วหมอน แบกเสื่อ เตา กระทะ ที่จำเป็นต่อการเลี้ยงชีพ ไปขอเจ้าอาวาสตั้งฐาน
อาศัยศาลาวัดบังแดดบังฝน เจ้าอาวาส ยอมแบบ งง งง
ในศาลา มีคนป่วยโรคประสาท เป็นเจ้าที่อยู่แล้ว เราเรียกแกว่า “นิเชา” เอาชื่อดารา ฮอลลีวูด ที่เล่นบทคนป่า มาตั้งให้ หน่วยเราต้องนอนร่วมกับคนบ้า ด้วยความระมัดระวัง โดยเฉพาะปืน มุมใคร มุมมัน
การตั้งฐานนอกที่ตั้ง ย่อมมีค่าใช้จ่าย เป็นค่าหุงหาอาหาร ค่าน้ำ ค่าไฟวัด สามารถเบิกเบี้ยเลี้ยง ค่าพาหนะ ได้ตามสิทธิ ผมทำเรื่องขอตั้งเบิกที่ภูธรจังหวัด
แต่ Surprise ผู้สั่งการ ท่านตอบมาว่า ให้ไปขอที่ต้นสังกัดที่สุราษฏร์เธานี พราะท่านเพียงแค่คุมทางยุทธการ ไม่ใช่หน่วยแม่
“อ้าว แล้วทีใช้งานกู ไหงไม่ถามหน่วยแม่ก่อน” ผมแอบคิด
เงินกิน เงินอยู่กับลูกน้อง 30 ชีวิตจะเอาเงินที่ไหนมาเลี้ยงดู
ตำรวจอย่างเรา จะหาทางออกอย่างไร
ขออนุญาตนำมาเสนอต่อวันพร่งนี้
