ความทรงจำสีจาง

 

วีรบุรุษ ยามหมดลมหายใจ สุดท้ายเหลือรอยอาลัยแค่ครอบครัว

มาถึงเทศกาลสงกรานต์ปีไหน  ตอกย้ำภาพสะท้อนสะเทือนใจบ้าน “ศรีละคร” ในเหตุการณ์ความสูญเสียเสาหลักของบ้าน

นับเวลาล่วงเลยมา 18 ปี น้ำตาการจากลายังไม่เหือดแห้ง

เมียไม่ต้องการให้สามีเป็น “วีรบุรุษ” ส่วนลูกสาวคนโตไม่ต้องการอยากเป็นตำรวจแทนพ่อ ลูกสาวคนเล็กไม่อยากให้พ่อเลื่อนยศเป็น พ.ต.อ.

ทุกคนอยากให้เรื่องราวที่ผ่านมาเป็นเพียงแค่ภาพความฝัน อยากเห็นเขากลับมาบ้านร่วมเที่ยวสนุกสนานกันในวันสงกรานต์สร้างความอบอุ่นเป็นครอบครัวเหมือนเดิม

ด.ต.มาโนช ศรีละคร ผู้บังคับหมู่สืบสวน กองกำกับการสืบสวนตำรวจนครบาล 1 นักสืบฝีมือดีลูกหม้อของ “สืบสวนเหนือ” ฝากผลงานประดับวงการตำรวจไว้มากมาย

เมื่อวันที่ 27 เมษายน 2537 พล.ต.ท.ชัยสิทธิ์ กาญจนกิจ ผู้บัญชาการตำรวจนครบาล มอบโล่ประกาศเกียรติคุณที่มีผลการปฏิบัติหน้าที่จับกุม นายสมใจ หรือ เปี๊ยก วนาลัย กับพวกรวม 4 คน

ก่อเหตุปล้นทรัพย์ธนาคารกรุงไทย สาขาคลองกุ่ม ชิงทรัพย์ธนาคารกรุงศรีอยุธยา สาขาวังหิน ปล้นทรัพย์ โรงรับจำนำ แยกวังหิน ชิงทรัพย์โรงรับจำนำ ปากซอยลาดพร้าว 101 ปล้นทรัพย์ปั๊มน้ำมันเชลล์ ถนนรัชดาภิเษก ชิงทรัพย์ปั๊มน้ำมัน ปตท. ปากซอยหมู่บ้าน ต.รวมโชค และชิงทรัพย์ปั๊มน้ำมัน ปตท. ใกล้แยกวังหิน

เป็นเพียงแค่เศษเสี้ยวของฉากการทำงานสืบสวนในชีวิตเขา

เขาคือ กำลังหลักและทัพหน้าของหน่วยที่นายทุกคนรัก

นับเป็นความสูญเสียครั้งยิ่งใหญ่ของทีมสืบสวนนครบาลจากเหตุการณ์ปะทะเดือดแก๊งค้ายาไอซ์ของ เสธ.น็อต-พ.ต.ชานนท์ ชิณวงศ์ นายทหารนอกแถวที่บริเวณเดอะลิฟวิ่งรูมอาพาร์ตเมนต์ ปากซอยประชาสงเคราะห์ 25 แขวงและเขตดินแดง กรุงเทพมหานคร

ส.ต.ท.ไสว อาจหนองหว้า พลีชีพสังเวยในที่เกิดเหตุ

ร.ต.ท.สาริษฐ์ อักษร ผู้หมวดหนุ่มหัวหน้าชุดบาดเจ็บสาหัส  ทว่าอาการไม่หนักเท่า ด.ต.มาโนช ศรีละคร ที่นอนรักษาตัวอยู่โรงพยาบาลราชวิถีได้ 2 วันก็ “สิ้นลม”เมื่อเช้าวันที่ 13 เมษายน 2550

วีรกรรมที่ถูกยกย่องเชิดชูเยี่ยง “วีรบุรุษ” ของพวกเขาเป็นความสูญเสียที่ไม่มีอะไรมาทดแทนได้

สุดท้ายละลายหายไปจากความทรงจำของใครหลายคน

พ.ต.อ.สุรพงษ์ ชาติสุทธิ์ รองผู้บังคับการตำรวจปราบปรามยาเสพติด 1 ถึงจุดประกายให้เกิดงานทำบุญประจำปี อดีตศิษย์เก่า “สืบสวนเหนือ-สืบสวนนครบาล 1” อุทิศส่วนกุศลให้แก่ผู้ล่วงลับ

รำลึกถึงนายดาบตำรวจอารมณ์ดีกับหัวหมู่รุ่นน้อง

บางคนยังไม่เคยลืมรอยยิ้มและเสียงหัวเราะของพวกเขา

อีกหลายคนไม่ลืมแววตาอันมุ่งมั่นทุ่มเทเต็มไปด้วย “ดีเอ็นเอนักสืบ” ของทายาทสืบสวนเหนือรุ่นสุดท้าย

ทว่าบรรยากาศวันเก่ากำลังกลายเป็น “ความทรงจำสีจาง”

สถาบันที่เคยสร้าง “ตำนานมือปราบ” ประดับวงการสีกากีไว้มากมาย

ลมหายใจของชายสูงวัยใกล้ฝั่งที่เหลืออยู่ได้แต่เฝ้าดูความเปลี่ยนแปลงของชายคา “บ้านนักสืบ” ที่ครั้งหนึ่งเคยอบอุ่นเป็นครอบครัวเดียวกัน

“การจะเป็นนักสืบมันต้องมีราคา” บางคนว่าไว้

คงได้แต่นั่งทอดอาลัยระลึกถึงวันนั้นในอดีต

 

 

 

RELATED ARTICLES