หน่วยงานหนึ่งเทงบประมาณประชาสัมพันธ์องค์กรด้วยการ “ชูแคมเปญ” บนป้ายโฆษณาขนาดใหญ่บนทางด่วน
ประกาศนโยบายช่วงเทศกาลสงกรานต์จะตั้งด่วนกวดขันจับยาเสพติดอย่างจริงจัง
น่าทึ่งในความหัวใส แต่เหมือนไร้มันสมอง
จะจับโจรผู้ร้ายต้องประกาศแหวกหญ้าให้ “งูตื่น” เตือนล่วงหน้าด้วยหรือ
เสียดายเม็ดเงิน เสียดายบุคลากรที่ “ด้อยค่า” ปัญหายาเสพติดทุกวันนี้ถึงระบาดลุกลามไปทั่วบ้านทั่วเมืองแบบฉุดไม่อยู่
หนักไปทาง “พวกสร้างภาพ” ไม่อาจปราบปรามเอาจริงเอาจังให้เด็ดขาดเหมือนยุคประกาศสงครามต่อสู้เพื่อเอาชนะยาเสพติดระลอกแรก
เข็ดขยาด หัวหดกันเป็นแถว
แต่หลายครอบครัวได้ลูกหลานกลับคืนสู่อ้อมอก
ผิดกับปัจจุบันลูกหลาน “คลั่งยานรก” ประสานหลอน “ฆ่าบุพการี” เป็นข่าวแทบรายวัน
ว่าถึงเรื่องของยานรก อดคิดถึงความหลังครั้งเก่าเมื่อ 15 ปีก่อนไม่ได้กับวีรกรรมความสูญเสียของ “คู่ตำรวจน้ำดี” สังกัดกองกำกับการสืบสวนสอบสวนตำรวจนครบาล 1
ครบรอบวันสงกรานต์ที่ครอบครัว “ศรีละคร” สูญเสียเสาหลัก
ลูกสาว 2 คนต้องกำพร้าพ่อ
13 เมษายน 2550 ด.ต.มาโนช ศรีละคร ผู้บังคับหมู่ กองกำกับการสืบสวนตำรวจนครบาล 1 ถึงแก่กรรมอย่างสงบที่โรงพยาบาลราชวิถี หลังจากแพทย์ยื้อลมหายใจได้เพียง 2 วัน
เขาตายหลังจาก ส.ต.ท.ไสว อาจหนองหว้า รุ่นน้องร่วมสังกัดที่พลีร่างสังเวยเครือข่ายยาเสพติดของ เสธ.น็อต พ.ต.ชานนท์ ชิณวงศ์ นายทหารนอกแถว
หลายคนคงหลงลืม แต่พวกเราไม่เคยลืม
ครอบครัว “อาจหนองหว้า” เสียลูกชาย ครอบครัว “ศรีละคร” เสียผู้นำครอบครัว
มหาสงกรานต์เทศกาลแห่งความเศร้าที่ทั้งสองครอบครัวไม่อยากจดจำ
ตำรวจนักสืบลูกหม้อ “สืบสวนสอบสวนเหนือรุ่นสุดท้าย” ไม่ได้กลับบ้านไปให้ความอบอุ่นแก่ครอบครัวในเทศกาลปีใหม่ไทย
เขาเสียสละเพื่อใคร คุ้มค่าหรือไม่กับต้องแลกด้วยชีวิต
“ในแวดวงนักสืบทำงานกันท่ามกลางอันตรายที่จะมาถึงตัวได้ตลอดเวลา การออกปฏิบัติการทุก ๆ วัน ต้องอยู่บนพื้นฐานแห่งความเสียสละความสุขส่วนตัว มีใจรักในงานที่ทำอย่างแท้จริง” พล.ต.ต.กฤษฎา พันธุ์คงชื่น ขณะดำรงตำแหน่งรองผู้บัญชาการตำรวจนครบาลเขียนคำอาลัยถึงลูกน้อง
กว่าจะสร้างนักสืบแต่ละคนที่ดี มีคุณภาพได้ ไม่ใช่จะได้มาโดยง่าย ต้องอาศัยทั้งความสามารถ และประสบการณ์ที่โชกโชนจริง ๆ
“การทำงานสืบสวนของนักสืบจะมีความผูกพันซึ่งกันและกันมาก อยู่กันเหมือนพี่ ๆ น้อง ๆ เหมือนอยู่ในครอบครัวเดียวกัน”
แทบทุกปีต้องสูญเสียนักสืบอย่างน่าเสียดาย
พวกเขาถือเป็นบุคลากรที่มีคุณภาพอย่างยิ่งของสำนักงานตำรวจแห่งชาติ
สร้างชื่อเสียงให้กับสืบสวนเหนือและสืบสวนนครบาล 1
พล.ต.ท.กฤษฎา พันธุ์คงชื่น เสียดายที่ต้องสูญเสียลูกน้องนักสืบฝีมือดี มีคุณภาพ มีจิตสำนึกแห่งความเป็นตำรวจอย่างแท้จริง ทำงานอย่างไม่เห็นแก่เหน็ดแก่เหนื่อย เสี่ยงเป็นเสี่ยงตายไม่เกรงกลัวว่าจะมีภยันตรายมาถึงตัว
ตำรวจนักสืบอย่าง “มาโนช ศรีละคร” และ “ไสว อาจหนองหว้า” น่าจะเป็นแบบอย่างความเป็นนักสืบที่ดี มีความกล้าหาญเด็ดเดี่ยวสำหรับนักสืบรุ่นหลัง ๆ
“เป็นตำนานเล่าขานต่อ ๆ กันไปอีกยาวนาน”
ผิดกับนายทหารนอกแถวอย่าง “เสธ.น็อต” พ.ต.ชานนท์ ชิณวงศ์
15 ปีผ่านไปยังมีลมหายใจอยู่ในกำแพงเรือนจำ
ความผิดค้ายาเสพติดและฆ่า 2 ตำรวจ ศาลฎีกาพิพากษายืน ประหารชีวิต ฐานร่วมกันฆ่าและพยายามฆ่าเจ้าพนักงานซึ่งกระทำการตามหน้าที่และต่อสู้ขัดขวางเจ้าพนักงาน
เอาเข้าจริงไม่มีโทษประหารเกิดขึ้น
ไม่กี่ปีคงพ้นการจองจำและได้รับอิสรภาพ
นี่แหละคือ ภาพของเครือข่ายขบวนการค้าเสพติดที่ทำไมมีลมหายใจเกลื่อนคุกจน “นักการเมืองหัวใส”พยายามระบายออกมา
ผ่าน 15 ปีแทบไม่มีค่าอะไรกับครอบครัวนักสืบผู้วายชนม์สักนิดเดียว
