เพื่อนนักรบของเรา

เหตุการณ์ความรุนแรงชายแดนด้ามขวานประเทศยังไม่มีทีท่าจะจบลง

เมื่อวันที่ 15 เมษายน 2565เวลาประมาณ 03.10 น. มีคนร้ายลอบวางระเบิดริมถนนสายชนบท หมู่ 6 บ้านแป้น กับหมู่  8 บ้านละหาร อำเภอสายบุรี จังหวัดปัตตานี เป็นเหตุให้ นายนาวี ประมนต์ ชาวบ้านที่กำลังหาปลาเสียชีวิต

เช้าวันรุ่งขึ้นหน่วยเก็บกู้วัตถุระเบิด กองบังคับการตำรวจภูธรจังหวัดปัตตานี เข้าตรวจสอบที่เกิดเหตุ เพื่อทำพื้นที่ให้ปลอดภัยกลับพบวัตถุต้องสงสัยวางอยู่ริมถนน ระหว่างพยายามปิดกั้นสถานที่เกิดเหตุ ปรากฏว่าระเบิดทำงานเสียงดังสนั่นหวั่นไหว

ด.ต.เกษม บัวเทศ อยู่ใกล้จุดระเบิดมากที่สุด มีบาดแผนฉีกขาดบริเวณต้นขาขวา มือซ้ายหัก นิ้วมือด้านซ้ายฉีกขาด ได้รับบาดเจ็บบริเวณตาทั้งสองข้างอาการสาหัส  เช่นเดียวกับ ด.ต.ทนงศักดิ์ เจ๊ะสา ถูกสะเก็ดระเบิดบริเวณใบหน้า

ขณะที่ ร.ต.อ.พนม ขวัญอ่อน แผนฉีกขาดบริเวณขาด้านขวา

ผ่านไป 3 เดือน ด.ต.ทนงศักดิ์ และ ร.ต.อ.พนม รักษาตัวจนกระทั่งอาการดีขึ้นตามลำดับสามารถออกไปรักษาตัวต่อที่บ้านได้

ส่วน ด.ต.เกษม นิ้วมือด้านซ้ายเนื้อตาย จำเป็นต้องตัดทั้งมือ ลูกตาทั้งสองข้างโดยสะเก็ด นัยน์ตาข้างซ้ายเจอแรงกระแทกรุนแรงยังไม่สามารถรักษาได้ มีเพียงลูกตาด้านขวาที่ยังพอมีหวัง ต้องรักษาอาการอย่างต่อเนื่อง

ปัจจุบันพักฟื้นฟูดูอาการอยู่โรงพยาบาลมหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ วิทยาเขตปัตตานี มีทีมแพทย์พยาบาลดูแลอย่าใกล้ชิด

เจ้าตัวได้รับพระมหากรุณาธิคุณจาก พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวฯ และ สมเด็จพระนางเจ้าฯ พระบรมราชินี พระราชทานของเยี่ยมและดอกไม้พระราชทาน มี นายเจษฎา จิตรัตน์ ผู้ว่าราชการจังหวัดสงขลา เป็นผู้อัญเชิญ ได้ พล.ต.อ.สุวัฒน์ แจ้งยอดสุข ผู้บัญชาการตำรวจแห่งชาติ พล.ต.ท.นันทเดช ย้อยนวล ผู้บัญชาการตำรวจภูธรภาค 9 และผู้บังคับบัญชาระดับสูงเข้าเยี่ยมให้กำลังใจอย่างต่อเนื่อง

“ขณะกำลังดำเนินการเก็บกู้วัตถุระเบิดที่อยู่ตรงหน้านั้น ได้ยินเสียงบึมสักครู่เดียว เหมือนตัวเบาหวิว ไม่รู้สึกเจ็บอะไร ไม่ได้ยินเสียงอะไร ไม่เห็นอะไร รู้แค่ตัวเบา สักพักใหญ่ๆ เหมือนมีอะไรดูดแรง ๆ เหมือนถูกดูดสติวิญญาณกลับเข้าร่าง” เจ้าตัวเล่านาทีชีวิต “เริ่มรู้สึกเจ็บปวด ตามองไม่เห็น ชาแขน มือ ขา ปวดทรมานมาก”   

พล.ต.ท.นันทเดช ย้อยนวล ผู้บัญชาการตำรวจภูธรภาค 9 ที่เข้าไปบัญชาการเหตุการณ์จับมือกับลูกน้องให้กำลังใจ และประสานสั่งการนำเฮลิคอปเตอร์กู้ชีพรีบลำเลียงร่างส่งโรงพยาบาลสงขลานครินทร์ วิทยาเขตหาดใหญ่ รักษาตามขั้นตอนของแพทย์จนอาการก็ดีขึ้นตามลำดับ

แต่เขาได้สูญเสีย “ข้อมือซ้าย” และยังรักษาต่อเนื่องเรื่องปลายประสาทด้านตาสองข้างโดนสะเก็ด โดยเฉพาะตาข้างซ้ายเสียหายหนักยังไม่สามารถรักษาได้ ทำให้มองไม่เห็น

หลายคนคงไม่อยากให้ “วีรบุรุษของประเทศ” เป็นแบบนี้ คนที่เฝ้าดูแลรักษาไม่ห่างกาย คือ แม่ พ่อ เมีย ลูก ญาติพี่น้อง เจ้านาย ผู้บังคับบัญชา และเพื่อนร่วมงาน

เงินเยียวยาที่ได้รับทางราชการจะช่วยเหลืออย่างเต็มที่ใน “กรอบวงเงิน”ที่ทางราชการให้ได้

“มันไม่มากนัก ไม่เหมือนกับคนที่เสียชีวิตจากการปฏิบัติหน้าที่เป็นการชดเชย เยียวยาให้เต็มกำลัง ครั้งเดียวจากสิทธิต่าง ๆ ไม่ต้องมีค่าดูแลรักษาต่อเนื่อง” เหล่านักรบแดนใต้คร่ำครวญ

มองภาพคนบาดเจ็บสาหัส ทุพลภาพ ช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ ยังต้องรับการรักษาต่อเนื่องจนกว่าจะตายจากไป

ภาระหนักตกกับคนในครอบครัว พ่อแม่ที่แก่เฒ่า ลูก เมีย ญาติพี่น้องต้องรับดูแลต่อไป ทั้งที่เขาควรจะต้องเป็นคนดูแลครอบครัวให้มีชีวิตความเป็นอยู่ที่สุขสบายขึ้น

คำว่า หน้าที่ ความรับผิดชอบของตำรวจนั้นยิ่งใหญ่ ยอมตายเพื่อแผ่นดิน เพื่อชาติ ราชบัลลังก์

นี่คือตัวอย่างของ “ตำรวจ” ที่เสียสละอย่างยิ่งใหญ่

“จะมีพี่น้องเรากี่คนที่จะเข้าใจ เห็นใจพวกเราที่ทุ่มเท เสียสละ หรือจะมองเพียงเราเพียงด้านที่ไม่ดีของตำรวจเท่านั้น”

เอาตัวเองเข้าไปเสี่ยงชีวิตแลกความสงบสุขจนสุดท้ายบาดเจ็บเกือบเอาชีวิตไม่รอด

ด.ต.เกษม บัวเทศ นักรบผู้เสียสละของหน่วยอีโอดีจังหวัดปัตตานี พี่ชาย พ.ต.ต.สมภพ บัวเทศ สารวัตรสืบสวนปฏิบัติราชการสถานีตำรวจภูธรเมืองยะลา

เชิญผู้มีจิตศรัทธาส่งแรงใจ แรงทรัพย์ เพื่อช่วยเหลือ “เพื่อนนักรบของเรา”  เลขที่บัญชี 907-0-18547-4 ธนาคาร กรุงไทย ชื่อบัญชี เกษม บัวเทศ

อย่าปล่อยให้เขาเดียวดายเหมือน “ฮีโร่” ที่ยังมีลมหายใจอีกหลายชีวิต