สถานีตำรวจภูธรหนองปลิงขอประกาศเกียรติคุณไว้เพื่อแสดงว่า ร.ต.อ.ชัยปติณญา แสงปาน เป็นข้าราชการตำรวจผู้ที่มีความสามารถด้านการสืบสวนดีเด่น
ขอจงรักษาความดีและเกียรติคุณนี้ไว้สืบไป
นายตำรวจหนุ่มเก็บความภาคภูมิใจอุ้มลูกสาววัยไร้เดียงสาด้วยความรักและหวงแหนในอ้อมกอดผู้เป็นพ่อต้นแบบผู้พิทักษ์สันติราษฎร์ หลังจากได้รับประกาศเกียรติคุณเนื่องในวันตำรวจถึง 2 ปีซ้อนในปีพุทธศักราช 2562-2563
ผู้กองมือทำงานของโรงพักอยากเห็นลูกสาวเติบโตในอนาคต เขาเป็นหัวหน้าครอบครัวที่แสนอบอุ่น มี วรรณลักษณ์ แสงปาน ข้าราชการสำนักงานอัยการจังหวัดนครสวรรค์ ภรรยาคู่ทุกข์คู่ยากคอยดูแลให้กำลังใจเสมอ ก่อนจะเกิด ฉัตรชญาชิดา แสงปาน ลูกสาวคนเดียวเสริมสร้างแรงใจให้ตัวเขามากขึ้น
พยานรักในวัย 2 ขวบ 6 เดือนที่ต้องกำพร้าพ่อ
ร.ต.อ.ชัยปติณญา แสงปาน เริ่มต้นเข้าเรียนนายสิบตำรวจที่ศูนย์ฝึกอบรมตำรวจภูธรภาค 8 บรรจุตำแหน่งผู้บังคับหมู่หน่วยปฏิบัติการพิเศษ สถานีตำรวจภูธรโคกโพธิ์ จังหวัดปัตตานี ท่ามกลางความร้อนระอุของสมรภูมิรบในพื้นที่สีแดงชายแดนด้ามขวาน
มุมานะสอบเลื่อนชั้นสัญญาบัตรขยับทำหน้าที่พนักงานสอบสวน สถานีตำรวจภูธรหนองปลิง จังหวัดนครสวรรค์ แล้วโยกเป็นรองสารวัตรสืบสวนบนโรงพักเดิม
“เขาเป็นคนตั้งใจทำงาน และมีจิตวิญญาณความเป็นตำรวจ” ภรรยาสาวยืนยัน
ไม่เคยประมาท ระมัดระวังตัวตลอดเวลา เพราะผ่านประสบการณ์ในพื้นที่ 3 จังหวัดชายแดนภาคใต้มานานเกือบ 8 ปี
“เขาพูดอยู่ประจำว่า ทุกวันถ้าทำงานต้องทำทุกอย่างเต็มที่ ทำให้ดีที่สุด”
หลังเลิกงานช่วงเย็นจะพาลูกสาวซ้อนท้ายรถจักรยานยนต์เล่นเพื่อชมวิวแทบทุกวัน
ทว่าวันนั้น เขาไม่มีโอกาสมาทำหน้าที่พ่อ ไม่มีโอกาสสั่งเสียร่ำลาลูกเมีย
กระสุนปืนของคนร้ายพุ่งใส่ร่าง ทำเสียงหัวใจเต้นอย่างแผ่วเบา ทุกคนในครอบครัวเฝ้ารอปาฏิหาริย์อยู่โรงพยาบาล
แต่ไม่มีปาฏิหาริย์ในชีวิตจริง
ร้อยตำรวจเอกนอกเครื่องแบบของโรงพักหนองปลิงจากไปอย่างสงบ เขาทำหน้าที่วาระสุดท้ายด้วยวิญญาณผู้พิทักษ์สันติราษฎร์ เกินร้อยเปอร์เซ็นต์
ด้วยภาระหน้าที่ต้องมาเหนือชีวิตตัวเอง
โลกมันโหดร้าย โลกมันไม่มีความยุติธรรม
ร.ต.อ.ชัยปติณญา แสงปาน กลายเป็น “วีรบุรุษไร้ลมหายใจ” รายล่าสุดที่ไม่อาจหยุดยั้งอาชญากรรมอันเกิดจากพิษมหันตภัยของ “ยานรก”
เขาคือ ฮีโร่ของชาวปากน้ำโพ
“เราอยู่ด้วยกัน 3 คน พ่อ แม่ ลูก ทุกเช้าจะพากันไปส่งบ้านปู่ย่า เพื่อฝากเลี้ยง ก่อนจะแยกกันไปทำงาน” ภรรยาผู้สูญเสียรำพัน “สิ่งที่จะทำให้ระลึกถึงเขา คือ ความดีที่เขาทำมา ถึงเขาจะไม่อยู่แล้ว ความรักที่มีให้กันมันจะไม่ได้จากไปไหน เขาจะอยู่ในใจเสมอ”
ถ้าชาติหน้ามีจริงขอให้เราได้เจอกันอีก
