“หนูก็ภูมิใจในตัวพ่อ ภูมิใจมากเลย”

 

ลูกสาวตำรวจชั้นประทวนมือทำงานของทีมสืบสวนชายฝั่งทะเลภาคตะวันออก

“ซอฟ” นัทนิชา มาเจริญ ทายาทคนกลางในบรรดาพี่น้อง 3 คนของ ด.ต.ดวง มาเจริญ ผู้บังคับหมู่กองกำกับการสืบสวน 1 กองบังคับการสืบสวนสอบสวนตำรวจภูธรภาค 2  ปัจบันกำลังเรียนอยู่สาขาภาษาต่างประเทศ เอกภาษาจีน วิทยาลัยเทคโนโลยีชลบุรี

ชีวิตวันเด็กจบอนุบาลโรงเรียนเกษมวิทย์ ไปต่อชั้นประถมโรงเรียนบูรพาวิทยา แล้วขับไปโรงเรียนประภัสสรวิทยา ก่อนหันเหทางเดินสู่สายอาชีวะเน้นภาษาที่ชอบและถนัด มีความฝันอยากเป็นล่าม หรือไม่อาจจะไปสมัครเป็นแอร์โอสเตสอาศัยเรื่องภาษาเป็นตัวผลักดัน

“ความจริงตั้งแต่ระดับประกาศนียบัตรวิชาชีพปี 1-3 หนูเรียนสาขาท่องเที่ยว ตรงกับไลน์ที่อยากเป็นไกด์นำเที่ยว คิดไว้ว่าถ้าเรียนจบอาจบินไปศึกษาหาความรู้เพิ่มเติมที่ประเทศจีน  เพราะเพิ่งได้รับทุนของสถาบันกำหนดไปเรียนปีครึ่งถึง 2 ปี”

ถามความรู้สึกถึงพ่อที่เป็นตำรวจนักสืบ เจ้าตัวบอกว่า สัมผัสชีวิตของพ่อมาตลอด สนิทกัน แต่จะรู้ว่า พ่อไม่ค่อยมีเวลาให้ ต้องทำงานตลอด ขนาดช่วงวันหยุดยาวของเทศกาลส่งท้ายปีเก่าขึ้นปีใหม่ จำได้ว่า ยกครอบครัวไปเคาต์ดาวน์กันที่แก่งกระจาน เพชรบุรี พ่อรับสายด่วนที่โทรศัพท์เข้ามาต้องตัดสินใจเก็บของตีรถกลับชลบุรีทันที

“ชีวิตครอบครัวตำรวจ มันเป็นแบบนี้” ซอฟว่า แต่เข้าใจตลอดว่า พ่อทำงานหนัก และจะสอนเสมอให้มีความอดทนกับสิ่งที่เจอ ต้องเรียนรู้เพื่อรับให้ได้กับโลกที่เปลี่ยนไป รู้ทันเหลี่ยมของมิจฉาชีพทุกรูปแบบ

เธอได้เข้าร่วมโครงการของกองบังคับการสืบสวนสอบสวนตำรวจภูธรภาค 2 ร่วมกับศูนย์อำนวยการปราบปรามอาชญากรรมทางเทคโนโลยี สำนักงานตำรวจแห่งชาติ ทำหน้าที่พรีเซ็นเตอร์ให้เกร็ดความรู้คนรุ่นใหม่ ผ่านโลกไซเบอร์เกี่ยวกับพฤติกรรมของแก๊งคอลเซ็นเตอร์ที่กำลังระบาดหนักในปัจจุบัน

ลูกสาวนายดาบตำรวจยอมรับหลายคนแทบไม่รู้ว่า มีพ่อทำงานเสียสละมากน้อยแค่ไหน อาจเพราะไม่ได้ค่อยสัมผัส แต่สำหรับเราสนิทกันอยู่แล้ว มีอะไรจะพูดจะบอกกันตลอด ไปไหนมาไหน ทำอะไร พ่อจะรับรู้ได้

ส่วนความคิดอยากเป็นตำรวจเหมือนพ่อหรือไม่ เธอตอบว่า ไม่อยาก เพราะรู้ตัวเป็นคนไม่มีความอดทน แต่แม่อยากให้เป็น ทั้งที่เสี่ยง รู้สึกว่าพ่อก็เป็นห่วง ไม่อยากให้เป็น ไม่ต่างกับที่เราเป็นห่วงพ่อเวลาไปจับผู้ร้ายกลัวจะโดนลูกหลง ยิ่งพ่อให้อยู่ชุดปราบปรามยาเสพติดเคยถูกยิงเฉี่ยว แต่พอมาถึงบ้านอาบน้ำเข้านอน ไม่ค่อยเล่าอะไรให้ฟัง เพราะกลัวคนในครอบครัวเป็นห่วง

“หนูไม่รู้ว่า พ่อไปเจออะไรมาบ้าง เพราะไม่ชอบเล่าให้ฟัง ยิ่งถ้าเป็นเรื่องที่อันตรายจะไม่ค่อยเล่าให้ฟังหรอก กระนั้นหนูก็ภูมิใจในตัวพ่อ ภูมิใจมากเลย” เจ้าตัวทิ้งท้าย