บทประพันธ์สะท้อนความจริงในปัจจุบันบนโลกสีกากี
ขออนุญาต “ศักดิ์รพีกวียามสาย” เจ้าของนำมาเผยแพร่ให้อ่านกัน เพราะชอบในเรื่องราวของตัวอักษรที่น่าโดนใจ “ผู้พิทักษ์สันติราษฎร์” ส่วนใหญ่
เจ้าตัวบรรยายได้เข้าถึงอารมณ์ที่สุด
มีฝีมือบางที ไร้ประโยชน์
เก่งเท่าไหร่ นายไม่โปรดก็ย่ำแย่
เรื่องฝีมือ บางทีมีข้อแม้
มักพ่ายแพ้ ฝีปากอยู่ร่ำไป
คัดคนดีมีความรู้ ให้อยู่ป่า
คัดคนเก่ง คนกล้าให้อยู่ไร่
คัดคนซื่อ คนสู้ ให้อยู่ไกล
แล้วเลือกใช้ คนประจบคนสอพลอ
เป็นคนเก่ง คนกล้า ต้องฉลาด
ต้องมีปราชญ์ มีนายเป็นตัวพ่อ
ใช่มีนาย คล้ายเพียงมีปลอกคอ
นายโดนล่อ ก็แปรพักตรหักบรรลัย
เป็นคนเก่งคนกล้า ต้องมีศิลป์
ครองแผ่นดิน ต้องมีธรรมนำสมัย
เก่งและกล้า ต้องดีมีน้ำใจ
เป็นผู้ให้คนทั้งมวล ล้วนสุขเอย
