การประชุมสุดยอดผู้นำอาเซียนครั้งที่ 35 ที่ประเทศไทยเป็นเจ้าภาพจบไปเรียบร้อย
ที่ไม่น่าจะเรียบร้อยคงเป็นความอึดอัดของ “ตำรวจชั้นผู้น้อย” ที่ถูกระดมกำลังมาดูแลรักษาความปลอดภัยงานยิ่งใหญ่ระดับชาติ
หลายนายกลับต้องใช้ชีวิตเยี่ยงคนอนาถา
เหมือนกระแสดราม่าที่ออกมาจาก “โลกโซเชียล” เผยภาพที่พักของตำรวจที่ถูกเรียกจากกองบัญชาการต่าง ๆ มารักษาความปลอดภัย
ตำรวจมาจากต่างจังหวัดนอนวัด นอนโรงเรียน นอนมหาวิทยาลัย เมื่อสถานที่พักของเหล่าผู้นำระดับวีไอพีอยู่ละแวกที่รับผิดชอบ
ถึงกระนั้น ศูนย์โซเชียลมีเดีย ศูนย์ปฏิบัติการสำนักงานตำรวจแห่งชาติ ชี้แจงข้อเท็จจริงในกรณีการจัดที่พักให้กำลังพลที่มาปฏิบัติหน้าที่ภารกิจดูแลผู้นำระดับอาเซียน มีจำนวน 5 จุด คือ วัดพระยายัง วัดปทุมวนาราม วัดดิสหงษาราราม วัดสะพานพระโขนง และวัดธาตุทอง
พร้อมยืนยันดูแลจัดสวัสดิการแก่กำลังพล ด้านอาหาร อีกทั้งด้านการรักษาพยาบาลอย่างเต็มที่
มีผู้บังคับบัญชาระดับสูงผลัดเปลี่ยนหมุนเวียน ดูแลอย่างใกล้ชิดตลอดเวลา
ทว่าโลกของความจริงทำหลายคนพูดไม่ออกบอกไม่ถูก
“เบี้ยเลี้ยง” รับตามสิทธิ วันซ้อมได้ 200 บาท ถึงวันจริงได้ 500 บาท บางรายโดนหักหัวคิว 100 บาท อ้างเป็นค่าข้าวกล่อง และได้สิทธิกินแค่คนละกล่องประทังความหิว ไม่อย่างนั้นจะไปกินสิทธิของคนอื่น
บางคนถึงกับแบกหน้าไปขอข้าวกล่องที่เหลือจากหน่วยอื่นกิน เพราะทิ้งไว้ก็บูดเน่าเสียของ
จริงเท็จอย่างไรต้องไปไล่ถามแบบเรียงตัว
แต่หลายคนคงกลัวอำนาจ “ผู้เป็นนาย” สุดท้ายย่อมปฏิเสธข้อมูล
ส่วน ค่าน้ำมันรถ “เริ่ดกว่า” อยากรู้กันไหมว่า ทำไมการประชุมสุดยอดผู้นำระดับอาเซียนที่มีความสำคัญระดับชาติ พลขับรถขบวนผู้นำกลับต้องควักกระเป๋าสำรองจ่ายเป็นค่าน้ำมันให้ “เต็มถัง” ก่อนการเดินทางในภารกิจเหนือชีวิต
ทั้งที่พวกเขาเป็นตำรวจชั้นผู้น้อยลำพังจะกระเบียดกระเสียนเงินไว้ใช้จ่ายดูแลครอบครัวลูกเมียแทบจะ “ไม่พอยาไส้”
เหตุไฉนต้องควักเนื้อเพื่อภารกิจของชาติ
เสร็จสิ้นการประชุม “ผู้เป็นนาย” พากันได้หน้า แต่ลูกน้องแทบเสียน้ำตา ราคาค่า “บทผู้พิทักษ์” ยากนักจะอธิบาย
วันเอาบิลไปเบิกค่าน้ำมันที่สำรองจ่าย คนรับผิดชอบทำบัญชีพยายามตีหน้าตายบอกให้รองบประมาณลงมาก่อน ทั้งที่ “ผู้เป็นนาย” บอกไว้ล่วงหน้าแล้วว่า สามารถเบิกได้ทันทีหลังการประชุมเสร็จสิ้น เล่นเอาเดือดร้อนกันไปทั่ว
สังคมทุกวันนี้มีทั้งเรื่องจริงและเรื่องโกหก มีทั้งมุกตลกปะปนอารมณ์โศกเศร้า
อยู่ที่เราจะเลือกเสพในมุมไหน
คำพูดของบรรดาผู้เป็นนาย หรือคำระบายของชั้นผู้น้อย
