ลูกสาววัยเพียง 12 ปี ถูกพรากหายออกจากบ้านนานกว่าครึ่งเดือน ผู้พ่อตามหากลับถูกคู่กรณีรุมทำร้ายสะบักสะบอม
“ถ้าเกิดขึ้นกับลูกสาวคุณจะรู้สึกอย่างไรครับคุณตำรวจ” ชายอายุ 54 ปีระบายความอัดอั้น
หัวอกคนเป็นพ่อแทบแหลกสลาย
เขาเที่ยวออกตามหาเมื่อรู้ว่า มีชายคนหนึ่งอายุ 32 ปีในละแวกบ้านแม่ยายล่อลวงขึ้นรถไป
ทุกวันนี้ยังไม่ทราบชะตากรรม
“ถ้าลูกสาวผมถูกฆ่า ถูกทำร้ายร่างกายจะทำอย่างไร” เขายังตั้งคำถามกับตำรวจประจำโรงพักที่ดูไม่ทุกข์ร้อนกับเรื่องราวที่เกิดขึ้น
“ผมจะรู้ได้อย่างไรว่า เขาล่อลวงเอาลูกสาวคุณไป”
คำพูดของนายตำรวจแทงใจผู้เป็นพ่อบาดลึกถึงขั้ว
“คุณต้องไปหาพยานหลักฐานมา”
หัวอกคนเป็นพ่อทำอะไรไม่ถูก หลักฐานบ่งชัด ตำรวจกลับไม่ใส่ใจ มองเป็นเรื่องสมยอมของเด็กสาวที่ใจแตกหนีตามชายหนุ่ม
ทั้งที่ผิดกฎหมายอยู่ทนโท่
เหตุการณ์ทั้งหมดเริ่มต้นจากเด็กหญิงวัย 12 ปีกำลังเรียนอยู่ชั้นมัธยมปีที่ 1 โดนชายลักพาตัวไปจากห้องพักย่านอ่อนนุช ตอนเวลาตีสองของวันที่ 15 พฤศจิกายน 2564 และผู้พ่อเคยไปตามลูกสาวถึงอู่รถคู่กรณีแถวลาดกระบังกลับโดนทำร้ายบาดเจ็บเย็บ 9 เข็ม
เจ้าตัวเล่ามูลเหตุว่า เมื่อต้นเดือนตุลาคม 2564 นำลูกสาวที่อยู่ระหว่างปิดเทอมแต่เปิดเรียนออนไลน์ไปอาศัยอยู่กับบ้านแม่ยายที่ลาดกระบัง เพราะหวั่นเชื้อโควิดระบาดในย่านอ่อนนุช พอช่วงต้นเดือนพฤศจิกายน 2564 ลูกสาวโทรศัพท์มาขอไปค้างบ้านเพื่อนเพื่อทำกิจกรรม
ปรากฏมีครูโทรศัพท์มาตามว่าเด็กหายไปไม่ได้เข้าเรียนออนไลน์ ผู้พ่อร้อนใจรีบไปตามหาเพื่อสอบถามความเป็นมาไม่เจอลูกสาว ทราบจากแม่ยายว่า ไปขลุกอยู่กับลูกจ้างช่างสีที่อยู่รถใกล้บ้าน หลังแอบติดต่อกันทางโลกโซเชียล
เขาไปตามที่อู่ทำสีรถเจอลูกสาวนั่งอยู่ในรถกับชายคนดังกล่าว ด้วยความโมโหได้ตรงเข้าไปต่อว่า กลับถูกฝ่ายชายทำร้ายแล้วพาเด็กหญิงวัยเพียง 12 ปีขึ้นรถหลบหนีไป
หลังจากนั้นลูกสาวกลับมาส่งที่บ้านแม่ยาย เขาได้พากลับมาบ้านอ่อนนุช กระทั่งตอนเช้ามืดของวันที่ 15 พฤศจิกายน 2564 ลูกสาวหายตัวไปอีกครั้ง
พนักงานรักษาความปลอดภัยเป็นพยานเห็นว่า ชายคนเดียวกันขับรถมารับลูกสาวออกไปตอนกลางดึก
เขารีบไปแจ้งความด้วยความเป็นห่วงลูกใจจะขาด ติดต่อกับลูกก็ไม่ได้
ผ่านไปเกือบครึ่งเดือนไม่มีความคืบหน้าของคดี
“คุณต้องไปหาพยานหลักฐานมายืนยันจะกล่าวหาใครลอย ๆ อย่างนั้นไม่ได้” ตำรวจเมินความรู้สึกของหัวอกคนเป็นพ่อ
เขาช่วยตามพาพยานมาสอบปากคำ ไล่สอบกันยาวตั้งแต่ 4 โมงเย็นถึงตี 4 แต่ตำรวจยังไม่ตามหาลูกสาวให้ แค่ลงบันทึกประจำวันไว้เป็นหลักฐาน
“ลูกสาวผมจะเป็นตายร้ายดีอย่างไรก็ไม่รู้” หัวอกคนเป็นพ่อคิดไปต่าง ๆ นานา
“ถ้าเกิดขึ้นกับลูกสาวคุณจะรู้สึกอย่างไรครับคุณตำรวจ”
