วันนี้ “วันพระ” มี ธรรมะจัดสรร ฝากเตือนสติกระตุ้นสัจธรรมของมนุษย์
ขอยก สันติวรบท ธรรม 9 บทของ ท่านเจ้าคุณนรรัตนราชมานิต (ธมฺมวิตกฺโก ภิกฺขุ) แห่งวัดเทพศิรินทราวาส บทหนึ่งสอนให้เห็นแสงส่องชีวิต
ท่านปรารภไว้ว่า ทำอะไรไม่ผิดเลยก็คือไม่ทำอะไรเลย “Do no wrong is do noting”
ความผิดนี้แหละเป็นครูอย่างดี ควรจะรู้สึกบุญคุณของตัวเองที่ทำอะไรผิดพลาดและควรสบายใจที่ได้พบกับ “อาจารย์ผู้วิเศษ” คือ ความผิด
จะตรงกับคำว่า “เจ็บแล้วต้องจำ”
ตัวทำเองผิดเองนี้แหละเป็น “อาจารย์ผู้วิเศษ” เป็นตัวอย่างที่ดีเพื่อจะได้จดจำไว้ สังวรไม่ให้ผิดต่อไปแล้วตั้งต้นใหม่ด้วยความไม่เลินเล่อเผลอประมาท อดีตที่ผิดไปแล้วก็ผ่านพ้นล่วงเลยไปแล้ว แต่ “อาจารย์ผู้วิเศษ” ยังคงอยู่ คอยกระซิบเตือนใจอยู่เสมอทุกขณะ
“ระวังอย่าประมาทนะ อย่าให้ผิดพลาดเช่นนั้นอีกนะ”
ผิดหนึ่งพึงจดไว้ ในสมอง
เร่งระวังผิดสอง ภายหน้า
สามผิดเร่งคิดตรอง จงหนัก เพื่อนเอย
ถึงสี่อีกทีห้า หกซ้ำอภัยไฉน
จงสังเกตพิจารณาดูให้ดีเถิดจะเห็นได้ว่า นักค้นคว้าวิทยาศาสตร์ทางโลกก็ดี และท่านผู้วิเศษที่เป็นศาสตราจารย์ในทางธรรมทางหลายก็ดี ล้วนแต่ผ่านพ้นอุปสรรคความผิดพลาดนับครั้งไม่ถ้วนมาแล้วด้วยกันทุกท่าน
อีกเรื่องที่ท่านปรารภเสมอ
“คนเราเมื่อมีลาภก็มีเสื่อมลาภ เมื่อมียศก็มีเสื่อมยศ เมื่อมีสุขก็มีทุกข์ เมื่อมีสรรเสริญก็มีนินทา เป็นของคู่กันมาเช่นนี้ จะไปถืออะไรกับปากมนุษย์ ถึงจะดีแสนดีมันก็ติ ถึงจะชั่วแสนชั่วมันก็ชม นับประสาอะไร พระพุทธเจ้าผู้ประเสริฐเลิศยิ่งกว่ามนุษย์และเทวดายังมีมารผจญ”
ยังมีคนนินทาติเตียน
“ปุถุชนอย่างเราจะรอดพ้นจากโลกะธรรมดังกล่าวแล้วไม่ได้ ต้องคิดเสียว่า เขาจะติก็ช่าง ชมก็ช่าง เราไม่ทำอะไรให้เขาเดือดเนื้อร้อนใจ ก่อนที่เราจะทำอะไรเราคิดแล้วว่า ไม่เดือดร้อนแก่ตัวเราและคนอื่น เราจึงทำ เขาจะนินทาว่าใส่ร้ายอย่างไรก็ช่างเขา บุญเราทำ กรรมเราไม่สร้าง พยายามสงบกาย สงบวาจา สงบใจ จะต้องไปกังวลกลัวใครติเตียนทำไม ไม่เห็นมีประโยชน์ เปลืองความคิดเปล่า ๆ”
แถมทิ้งท้าย ไม่สั้น ไม่ยาว เป็นข้อเขียนของ พล.ต.ท.ต่อศักดิ์ สุขวิมล ผู้ช่วยผู้บัญชาการตำรวจแห่งชาติ นายพลคนดังว่าไว้ให้เห็นภาพบนโลกใบนี้
เจ้าตัวว่า ชีวิตราชการก็เหมือนลิเกโรงหนึ่ง
สวมบทตัวไหน ต้องเล่นบทของตัวเองให้ดี เมื่อลิเกจบ เราก็ถอดเครื่องทรง เก็บฉาก ปิดไฟ
เก็บของกลับบ้านเรา
ชีวิตก็เท่านี้ แก่งแย่งชิงดีกันแทบตายสุดท้ายก็ไม่เหลืออะไร
ได้แต่กรรมเวรติดตัวไป
เราไม่ยุ่งกับใคร ใครจะยุ่งกับเราก็ชั่งเขา
กรรมของใครก็ต้องรับไป เราอโหสิกรรมให้
ครูบาอาจารย์ท่านสอนมา
