“เป็นหนึ่ง” ธัญวรัตม์ เทพสิทธิ์ ลูกสาวคนโต ร.ต.อ.ธวัชชัย เทพสิทธิ์ รองสารวัตร (สอบสวน) สถานีตำรวจภูธรแม่สะเรียง จังหวัดแม่ฮ่องสอน เกิดที่ลำปาง แต่เริ่มต้นวัยเรียนย้ายตามพ่อไปหลายแห่ง อาทิ เรียนอนุบาลที่จังหวัดน่าน แล้วอยู่เพชรบูรณ์ถึงประถมปีที่ 2 กลับมาน่าน พ่อโยกคืนถิ่นเก่าเมืองรถม้าก็ต้องย้ายมาอยู่โรงเรียนวิชชานารี ขึ้นมัธยมโรงเรียนอรุโณทัย ถึงชั้นมัธยมปีที่ 6
คราวนี้เข้าเรียนต่อคณะนิเทศศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา เพิ่งสำเร็จการศึกษาระดับปริญญาตรี เธอเล่าว่า เด็กๆ อยากเป็นนักร้อง เพราะชอบร้องเพลงมาก ตอนมัธยมปีที่ 3 เริ่มเดินสายประกวด จำได้ว่า เวทีแรกเป็นโครงการตามหาผู้หญิงกลางสายฝน ของพั้นช์ วรกาญจน์ โรจนวัชร ค่ายแกรมมี่ ได้ที่ 2 ปีถัดมาเป็นตามหาผู้หญิงเปื้อนฝุ่น จากอัลบั้มนักร้องเปื้อนฝุ่นของพั้นช์อีกเช่นกัน คราวนี้ได้ที่ 1
หลังจากนั้นเป็นต้นมา ธัญวรัตม์บอกว่า ติดใจเดินสายประกวดร้องเพลงมาตลอด เคยคว้ารางวัลชนะเลิศไมค์ ไอดอล ซีซั่น 2 ได้เซ็นสัญญากับแกรมมี่ แต่ไม่ได้ออกซิงเกิ้ล ได้รางวัลถ้วยประทานของพระเจ้าวรวงศ์เธอ พระองค์เจ้าโสมสวลี พระวรราชาทินัดดามาตุ ที่พิษณุโลก อีกทั้งได้อันดับ 2 จากรายการมาสเตอร์คีย์ เวทีแจ้งเกิด ของช่อง 3 เข้าสังกัด BB Records แต่ไม่ทันได้ออกอัลบั้ม มีแต่ทีเซอร์เพลงเกลียด เศรษฐกิจฟุบก็เลยพับโครงการ
“พอเรียนจบมหาวิทยาลัยออกมาก็รับงานร้องเพลงตามร้านอาหารอย่างเดียว รับอีเวนต์เป็นบางครั้ง อาจเพราะเราชอบ ตอนแรกยอมรับว่า คุณพ่อไม่ชอบ ห่วง มองเป็นงานเต้นกินรำกิน ไม่มั่นคง คุณย่าที่อยู่น่านก็ค่อนข้างหัวโบราณนิดนึง แอนตี้นิดหน่อย ผิดกับคุณแม่จะแอบส่งไปเรียนร้องเพลง ส่งเข้าประกวด เวลาซ้อมร้องเพลงที่บ้าน ถ้าคุณพ่อมาก็ต้องรีบปิดเสียงคาราโอเกะ ทำนั่งนิ่งๆ แอบอ่านหนังสือ”
สาวผู้มีพรสวรรค์ด้านเสียงเพลงเล่าอีกว่า ความจริงพ่อชอบดนตรี เล่นกีตาร์ แต่เหมือนว่า ไม่อยากให้เราไปตรงนั้น พ่อมุ่งหวังอยากให้เรารับราชการเหมือนเขา พอเราประกวดร้องเพลงออกทีวี พ่อก็เหมือนจะยิ้มออก คิดว่าเราชอบ และมาทางนี้แล้วเลยสนับสนุน เพราะติด 1ใน 3 เกือบทุกเวที พ่อคงคิดว่า เราคงมาทางนี้แล้ว แต่จะกำชับว่า การเรียนห้ามตก ห้ามเกรดต่ำกว่า 3 พ่อขอแค่นี้เอง
นักร้องมากความสามารถยังเล่าว่า ตัวเองเคยเป็นติดดุริยางค์ทหารบก แต่ไม่เอาด้วยความไม่ชอบระบบราชการ ลองไปสัมผัสแล้วไม่ค่อยโอเค ถามว่า มั่นคงไหม ก็มั่นคง แต่ไม่สวยงามอย่างที่คิด ขณะที่พ่ออยากให้สอบตำรวจ ถึงขึ้นซื้อหนังสือมาให้อ่าน เรากลับไม่สนใจ เรื่องทางที่เราชอบ ทางที่เราถนัดดีกว่า ถึงกระนั้น ชีวิตตอนเด็กจะสนิทผูกพันกับพ่อมาก พ่อไปไหนเราไปด้วย พ่อจะคอยแนะนำ สอนเราหลายเรื่อง พอโตมาอยู่กรุงเทพฯ ส่วนพ่อย้ายไปแม่ฮ่องสอน ไกลกัน แต่ก็โทรคุยกันทุกวัน
“รู้สึกดี คุณพ่อเหมือนเป็นไอดอลของเรา เตือนเสมอเกี่ยวกับเรื่องอาชญากรรม ย้ำให้ระมัดระวัง คอยเป็นห่วง ถามเราตลอดเวลาไปร้องเพลงว่า ถึงบ้านหรือยัง คือ คุณพ่อก็ไม่หายไปจากเรา คุยกันตลอด ภูมิใจนะที่มีคุณพ่อเป็นตำรวจ” เธอยิ้มระบายความรู้สึกในใจถึงพ่อบังเกิดเกล้า
