ปากกามีไว้ล่าวายร้าย

      “เฮ้ยข้ามีงานให้เอ็งทำว่ะ สนใจหรือเปล่า”...

แตกเนื้อเต็มร่าง เป็นคนข่าวเต็มตัว วันเวลาในสนามข่าวแรกรุ่นผ่านไปรวดเร็วผลาญชั่วโมงยามค่ำคืนอยู่ในโลกของวงเหล้า หวงชีวิตหนุ่มโสด ลิงโลดตามประสาผู้ชาย...

รสชาติละมุนกลมกล่อมหอมหวานของน้ำกะทิทุเรียนที่โรงอาหารกระทรวงศึกษาธิการในบรรยากาศหน้าร้อนหลังเทศกาลสงกรานต์ยังถูกปากเช่นเคย ข้าราชการเดินกันขวักไขว่เร่งรีบกับการหาอาหารกลางวันลงท้อง แต่ไม่รีบร้อนต้องกลับเข้าห้องทำงานตามเวลาทำหน้าที่ของตัวเอง ผิดกับพนักงานออฟฟิศ ผมกับสมมาส บรรพต...

ผมกลายเป็นคนติดเหล้าได้อย่างไร ไม่รู้ตัวเองเหมือนกัน สมัยนั้นรู้สึกแค่ว่า ตกเย็นเมื่อไหร่มักไถ่ถามหาสมัครพรรคพวกจะตั้งวงสุราเมรัย...

ปิดฉากอิสรภาพของนายพลตำรวจมือปราบชื่อก้อง แต่การสะสางคดีดังที่เกี่ยวพันกับเพชรซาอุดีอาระเบียยังไม่จบ เมื่อพลตำรวจเอกประทิน สันติประภพ...

การเปลี่ยนแปลงในแผนกข่าวอาชญากรรม หนังสือพิมพ์ไทยรัฐ ภายหลังคดีฆาตกรรมแม่ลูกตระกูลศรีธนะขัณฑ์ถึงปลายทางของการจับกุมทีมสังหารใจอำมหิต กิจจา ทองเกลา...

มีผู้หญิงไม่กี่คนที่ผ่านเข้ามาในชีวิตผมฐานะคนรัก ความเป็นคนขี้อาย ใช้ชีวิตอยู่ในโรงเรียนผู้ชายล้วนมา 6 ปี...

ฝนยังคงพร่ำท่ามกลางอากาศเย็นยามค่ำ ชาวบ้านไม่เลิกขวัญผวาจากน้ำป่าทะลักกลืนนักท่องเที่ยวอุทยานวังตะไคร้ ตราบใดพระพิรุณไม่ยอมขาดสาย ผมส่งข่าวเสร็จเรียบร้อยตัดสินใจนอนค้างอยู่นครนายกเพื่อปะติดปะต่อความคืบหน้าของโศกนาฏกรรมประวัติศาสตร์ครั้งสำคัญ แต่ผมไม่รู้เหมือนกันว่าจะพักที่ใด อาศัยเดินเตร็ดเตร่ในตลาดของชำใกล้น้ำตก...

พยายามประคองเนื้อ ประคองตัวในบทคนข่าวตระเวนประจำหนังสือพิมพ์ไทยรัฐ แต่การทำงานแบบรายวัน ความผิดพลาดย่อมเกิดขึ้นได้กับทุกคน ตลอดเดือนเศษนับจากวันที่...

  ล่วงเข้าเดือนกันยายน กลิ่นไอของฝุ่นบรรยากาศการแต่งตั้งโยกย้ายในองค์กรพิทักษ์สันติราษฎร์เริ่มตลบอบอวลตามฤดูกาลของมัน “เอ็งต้องตามเกาะโผนครบาลด้วยนะ” อัมพร พิมพ์พิพัฒน์...