ก้าวที่ 43 ตระเวนข่าว
“เอ็งมันหยิ่งจองหอง ทำแบบนี้ เหมือนถีบหัวเรือส่ง” เจ้าของนามปากกาเปลวสีเงินลั่นประโยคดังก้องหูผม...
ก้าวที่ 42 ย้ายค่าย
จุกแชมเปญระเบิดเปิดออก ชุ่มชื่น พูลสวัสดิ์ หัวเรือใหญ่หนังสือพิมพ์น้องใหม่สยามโพสต์...
ก้าวที่ 41 เสียงกระซิบ
รสชาติละมุนกลมกล่อมหอมหวานของน้ำกะทิทุเรียนที่โรงอาหารกระทรวงศึกษาธิการในบรรยากาศหน้าร้อนหลังเทศกาลสงกรานต์ยังถูกปากเช่นเคย
ข้าราชการเดินกันขวักไขว่เร่งรีบกับการหาอาหารกลางวันลงท้อง แต่ไม่รีบร้อนต้องกลับเข้าห้องทำงานตามเวลาทำหน้าที่ของตัวเอง ผิดกับพนักงานออฟฟิศ
ผมกับสมมาส บรรพต...
ก้าวที่ 40 หมดไฟ
“น็อกมืด” ชายร่างสูงโปร่งมาดเก๋าคนข่าวแห่งค่ายหนังสือพิมพ์สยามรัฐจั่วไพ่ใบสุดท้ายในกองสำรับคาบบุหรี่ควันตลบอบอวลทั่วห้อง
พาเอาผมหน้ามืดตาม ไพ่ในมือถูกกัน อมแหม่มโพธิ์ดำสัญลักษณ์สเปโตขยับออกไม่ได้
“ไอ้บ้าเอ๊ย”...
ก้าวที่ 39 ผีพนันสิง
การเปลี่ยนแปลงในแผนกข่าวอาชญากรรม หนังสือพิมพ์ไทยรัฐ ภายหลังคดีฆาตกรรมแม่ลูกตระกูลศรีธนะขัณฑ์ถึงปลายทางของการจับกุมทีมสังหารใจอำมหิต
กิจจา ทองเกลา...
ก้าวที่ 38 เดินเสเพล
ยุค พลตำรวจโทโสภณ วาราชนนท์ ขึ้นนั่งผู้บัญชาการตำรวจนครบาล...
ก้าวที่ 37 นายพลอารมณ์ดี
หันหลังมุ่งหน้ากลับเมืองหลวงตั้งแต่เช้าตรู่
ฉากโศกนาฏกรรมน้ำป่ากลืนร่างมนุษย์ในอุทยานวังตะไคร้ที่ตะบึ่งมาทำข่าววันแรกเหมือนเพิ่งผ่านไปเมื่อวันวาน
แหล่งท่องเที่ยวดังของจังหวัดนครนายกที่มีตำนานอันเก่าแก่เกิดขึ้นด้วยปณิธานการเป็นผู้ให้ของ หม่อมราชวงศ์พันธุ์ทิพย์ บริพัตร เดิมชื่อ...
ก้าวที่ 36 เหยียบจวนผู้ว่าฯหญิง
ฝนยังคงพร่ำท่ามกลางอากาศเย็นยามค่ำ ชาวบ้านไม่เลิกขวัญผวาจากน้ำป่าทะลักกลืนนักท่องเที่ยวอุทยานวังตะไคร้ ตราบใดพระพิรุณไม่ยอมขาดสาย
ผมส่งข่าวเสร็จเรียบร้อยตัดสินใจนอนค้างอยู่นครนายกเพื่อปะติดปะต่อความคืบหน้าของโศกนาฏกรรมประวัติศาสตร์ครั้งสำคัญ
แต่ผมไม่รู้เหมือนกันว่าจะพักที่ใด อาศัยเดินเตร็ดเตร่ในตลาดของชำใกล้น้ำตก...
ก้าวที่ 35 น้ำป่าวังตะไคร้
ปิดฉากอิสรภาพของนายพลตำรวจมือปราบชื่อก้อง แต่การสะสางคดีดังที่เกี่ยวพันกับเพชรซาอุดีอาระเบียยังไม่จบ เมื่อพลตำรวจเอกประทิน สันติประภพ...
ก้าวที่ 34 เกมต่อรองชีวิต
“แล้วแต่มึง” กิจจา ทองเกลา ขยับแว่นทรงกลมหน้ามนเหมือนบิลลี่...